Déclinaison / Conjugueur latin
obbrūtesco - Diathèse active
(obbrūtesco, obbrūtescis, obbrūtescĕre, obbrutui)
verbe intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obbrūtesco |
| II sing. | obbrūtescis |
| III sing. | obbrūtescit |
| I plur. | obbrūtescĭmus |
| II plur. | obbrūtescĭtis |
| III plur. | obbrūtescunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obbrūtescēbam |
| II sing. | obbrūtescēbas |
| III sing. | obbrūtescēbat |
| I plur. | obbrūtescebāmus |
| II plur. | obbrūtescebātis |
| III plur. | obbrūtescēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obbrūtescam |
| II sing. | obbrūtesces |
| III sing. | obbrūtescet |
| I plur. | obbrūtescēmus |
| II plur. | obbrūtescētis |
| III plur. | obbrūtescent |
| PARFAIT |
| I sing. | obbrutui |
| II sing. | obbrutuisti |
| III sing. | obbrutuit |
| I plur. | obbrutuĭmus |
| II plur. | obbrutuistis |
| III plur. | obbrutuērunt, obbrutuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obbrutuĕram |
| II sing. | obbrutuĕras |
| III sing. | obbrutuĕrat |
| I plur. | obbrutuerāmus |
| II plur. | obbrutuerātis |
| III plur. | obbrutuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obbrutuĕro |
| II sing. | obbrutuĕris |
| III sing. | obbrutuĕrit |
| I plur. | obbrutuerĭmus |
| II plur. | obbrutuerĭtis |
| III plur. | obbrutuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | obbrūtescam |
| II sing. | obbrūtescas |
| III sing. | obbrūtescat |
| I plur. | obbrūtescāmus |
| II plur. | obbrūtescātis |
| III plur. | obbrūtescant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obbrūtescĕrem |
| II sing. | obbrūtescĕres |
| III sing. | obbrūtescĕret |
| I plur. | obbrūtescerēmus |
| II plur. | obbrūtescerētis |
| III plur. | obbrūtescĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | obbrutuĕrim |
| II sing. | obbrutuĕris |
| III sing. | obbrutuĕrit |
| I plur. | obbrutuerĭmus |
| II plur. | obbrutuerĭtis |
| III plur. | obbrutuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obbrutuissem |
| II sing. | obbrutuisses |
| III sing. | obbrutuisset |
| I plur. | obbrutuissēmus |
| II plur. | obbrutuissētis |
| III plur. | obbrutuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obbrūtescĕ |
| II plur. | obbrūtescĭte |
| FUTUR |
| II sing. | obbrūtescĭto |
| III sing. | obbrūtescĭto |
| II plur. | obbrūtescitōte |
| III plur. | obbrūtescunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| obbrūtescens, entis |
| FUTUR |
| |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| obbrūtescĕre |
| PARFAIT |
| obbrutuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | |
| Plurale: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | obbrūtescendi |
| Datif: | obbrūtescendo |
| Accusatif: | ad obbrūtescendum |
| Ablatif: | obbrūtescendo |
| SUPIN |
| |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OBBRUTESCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|