Déclinaison / Conjugueur latin
adclīnor - Diathèse passive
(adclīno, adclīnas, adclinavi, adclīnāre, adclinatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | adclīnor |
| II sing. | adclīnāris, adclīnāre |
| III sing. | adclīnātur |
| I plur. | adclīnāmur |
| II plur. | adclīnamĭni |
| III plur. | adclīnantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adclīnābar |
| II sing. | adclīnabāris, adclīnabāre |
| III sing. | adclīnabātur |
| I plur. | adclīnabāmur |
| II plur. | adclīnabamĭni |
| III plur. | adclīnabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | adclīnābor |
| II sing. | adclīnabĕris, adclīnabĕre |
| III sing. | adclīnabĭtur |
| I plur. | adclīnabĭmur |
| II plur. | adclīnabimĭni |
| III plur. | adclīnabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | adclinatus, a, um sum |
| II sing. | adclinatus, a, um es |
| III sing. | adclinatus, a, um est |
| I plur. | adclinati, ae, a sumus |
| II plur. | adclinati, ae, a estis |
| III plur. | adclinati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adclinatus, a, um eram |
| II sing. | adclinatus, a, um eras |
| III sing. | adclinatus, a, um erat |
| I plur. | adclinati, ae, a eramus |
| II plur. | adclinati, ae, a eratis |
| III plur. | adclinati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | adclinatus, a, um ero |
| II sing. | adclinatus, a, um eris |
| III sing. | adclinatus, a, um erit |
| I plur. | adclinati, ae, a erimus |
| II plur. | adclinati, ae, a eritis |
| III plur. | adclinati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | adclīner |
| II sing. | adclīnēris, adclīnēre |
| III sing. | adclīnētur |
| I plur. | adclīnēmur |
| II plur. | adclīnemĭni |
| III plur. | adclīnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adclīnārer |
| II sing. | adclīnarēris, adclīnarēre |
| III sing. | adclīnarētur |
| I plur. | adclīnarēmur |
| II plur. | adclīnaremĭni |
| III plur. | adclīnarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | adclinatus, a, um sim |
| II sing. | adclinatus, a, um sis |
| III sing. | adclinatus, a, um sit |
| I plur. | adclinati, ae, a simus |
| II plur. | adclinati, ae, a sitis |
| III plur. | adclinati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adclinatus, a, um essem |
| II sing. | adclinatus, a, um esses |
| III sing. | adclinatus, a, um esset |
| I plur. | adclinati, ae, a essemus |
| II plur. | adclinati, ae, a essetis |
| III plur. | adclinati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | adclīnāre |
| II plur. | adclīnamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | adclīnātor |
| III sing. | adclīnātor |
| II plur. | |
| III plur. | adclīnantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| adclinatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| adclīnāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | adclinatus, a, um esse |
| Plurale: | adclinati, ae, a esse |
| FUTUR |
| adclinatum esse |
| GERUNDIVO |
| adclīnandus, a, um | |