Déclinaison / Conjugueur latin
adcumbo - Diathèse active
(adcumbo, adcumbis, adcumbui, adcumbĕre, adcubitum)
verbe intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | adcumbo |
| II sing. | adcumbis |
| III sing. | adcumbit |
| I plur. | adcumbĭmus |
| II plur. | adcumbĭtis |
| III plur. | adcumbunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adcumbēbam |
| II sing. | adcumbēbas |
| III sing. | adcumbēbat |
| I plur. | adcumbebāmus |
| II plur. | adcumbebātis |
| III plur. | adcumbēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | adcumbam |
| II sing. | adcumbes |
| III sing. | adcumbet |
| I plur. | adcumbēmus |
| II plur. | adcumbētis |
| III plur. | adcumbent |
| PARFAIT |
| I sing. | adcumbui |
| II sing. | adcumbuisti |
| III sing. | adcumbuit |
| I plur. | adcumbuĭmus |
| II plur. | adcumbuistis |
| III plur. | adcumbuērunt, adcumbuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adcumbuĕram |
| II sing. | adcumbuĕras |
| III sing. | adcumbuĕrat |
| I plur. | adcumbuerāmus |
| II plur. | adcumbuerātis |
| III plur. | adcumbuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | adcumbuĕro |
| II sing. | adcumbuĕris |
| III sing. | adcumbuĕrit |
| I plur. | adcumbuerĭmus |
| II plur. | adcumbuerĭtis |
| III plur. | adcumbuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | adcumbam |
| II sing. | adcumbas |
| III sing. | adcumbat |
| I plur. | adcumbāmus |
| II plur. | adcumbātis |
| III plur. | adcumbant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adcumbĕrem |
| II sing. | adcumbĕres |
| III sing. | adcumbĕret |
| I plur. | adcumberēmus |
| II plur. | adcumberētis |
| III plur. | adcumbĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | adcumbuĕrim |
| II sing. | adcumbuĕris |
| III sing. | adcumbuĕrit |
| I plur. | adcumbuerĭmus |
| II plur. | adcumbuerĭtis |
| III plur. | adcumbuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adcumbuissem |
| II sing. | adcumbuisses |
| III sing. | adcumbuisset |
| I plur. | adcumbuissēmus |
| II plur. | adcumbuissētis |
| III plur. | adcumbuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | adcumbĕ |
| II plur. | adcumbĭte |
| FUTUR |
| II sing. | adcumbĭto |
| III sing. | adcumbĭto |
| II plur. | adcumbitōte |
| III plur. | adcumbunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| adcumbens, entis |
| FUTUR |
| adcubitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| adcumbĕre |
| PARFAIT |
| adcumbuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | adcubitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | adcubitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | adcumbendi |
| Datif: | adcumbendo |
| Accusatif: | ad adcumbendum |
| Ablatif: | adcumbendo |
| SUPIN |
| adcubitum |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ADCUMBO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|