Déclinaison / Conjugueur latin
adfirmor - Diathèse passive
(adfirmo, adfirmas, adfirmavi, adfirmāre, adfirmatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | adfirmor |
| II sing. | adfirmāris, adfirmāre |
| III sing. | adfirmātur |
| I plur. | adfirmāmur |
| II plur. | adfirmamĭni |
| III plur. | adfirmantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adfirmābar |
| II sing. | adfirmabāris, adfirmabāre |
| III sing. | adfirmabātur |
| I plur. | adfirmabāmur |
| II plur. | adfirmabamĭni |
| III plur. | adfirmabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | adfirmābor |
| II sing. | adfirmabĕris, adfirmabĕre |
| III sing. | adfirmabĭtur |
| I plur. | adfirmabĭmur |
| II plur. | adfirmabimĭni |
| III plur. | adfirmabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | adfirmatus, a, um sum |
| II sing. | adfirmatus, a, um es |
| III sing. | adfirmatus, a, um est |
| I plur. | adfirmati, ae, a sumus |
| II plur. | adfirmati, ae, a estis |
| III plur. | adfirmati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adfirmatus, a, um eram |
| II sing. | adfirmatus, a, um eras |
| III sing. | adfirmatus, a, um erat |
| I plur. | adfirmati, ae, a eramus |
| II plur. | adfirmati, ae, a eratis |
| III plur. | adfirmati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | adfirmatus, a, um ero |
| II sing. | adfirmatus, a, um eris |
| III sing. | adfirmatus, a, um erit |
| I plur. | adfirmati, ae, a erimus |
| II plur. | adfirmati, ae, a eritis |
| III plur. | adfirmati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | adfirmer |
| II sing. | adfirmēris, adfirmēre |
| III sing. | adfirmētur |
| I plur. | adfirmēmur |
| II plur. | adfirmemĭni |
| III plur. | adfirmentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adfirmārer |
| II sing. | adfirmarēris, adfirmarēre |
| III sing. | adfirmarētur |
| I plur. | adfirmarēmur |
| II plur. | adfirmaremĭni |
| III plur. | adfirmarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | adfirmatus, a, um sim |
| II sing. | adfirmatus, a, um sis |
| III sing. | adfirmatus, a, um sit |
| I plur. | adfirmati, ae, a simus |
| II plur. | adfirmati, ae, a sitis |
| III plur. | adfirmati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adfirmatus, a, um essem |
| II sing. | adfirmatus, a, um esses |
| III sing. | adfirmatus, a, um esset |
| I plur. | adfirmati, ae, a essemus |
| II plur. | adfirmati, ae, a essetis |
| III plur. | adfirmati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | adfirmāre |
| II plur. | adfirmamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | adfirmātor |
| III sing. | adfirmātor |
| II plur. | |
| III plur. | adfirmantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| adfirmatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| adfirmāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | adfirmatus, a, um esse |
| Plurale: | adfirmati, ae, a esse |
| FUTUR |
| adfirmatum esse |
| GERUNDIVO |
| adfirmandus, a, um | |