Déclinaison / Conjugueur latin
adgnosco - Diathèse active
(adgnosco, adgnoscis, adgnovi, adgnoscĕre, adgnitum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | adgnosco |
| II sing. | adgnoscis |
| III sing. | adgnoscit |
| I plur. | adgnoscĭmus |
| II plur. | adgnoscĭtis |
| III plur. | adgnoscunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adgnoscēbam |
| II sing. | adgnoscēbas |
| III sing. | adgnoscēbat |
| I plur. | adgnoscebāmus |
| II plur. | adgnoscebātis |
| III plur. | adgnoscēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | adgnoscam |
| II sing. | adgnosces |
| III sing. | adgnoscet |
| I plur. | adgnoscēmus |
| II plur. | adgnoscētis |
| III plur. | adgnoscent |
| PARFAIT |
| I sing. | adgnovi |
| II sing. | adgnovisti |
| III sing. | adgnovit |
| I plur. | adgnovĭmus |
| II plur. | adgnovistis |
| III plur. | adgnovērunt, adgnovēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adgnovĕram |
| II sing. | adgnovĕras |
| III sing. | adgnovĕrat |
| I plur. | adgnoverāmus |
| II plur. | adgnoverātis |
| III plur. | adgnovĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | adgnovĕro |
| II sing. | adgnovĕris |
| III sing. | adgnovĕrit |
| I plur. | adgnoverĭmus |
| II plur. | adgnoverĭtis |
| III plur. | adgnovĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | adgnoscam |
| II sing. | adgnoscas |
| III sing. | adgnoscat |
| I plur. | adgnoscāmus |
| II plur. | adgnoscātis |
| III plur. | adgnoscant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adgnoscĕrem |
| II sing. | adgnoscĕres |
| III sing. | adgnoscĕret |
| I plur. | adgnoscerēmus |
| II plur. | adgnoscerētis |
| III plur. | adgnoscĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | adgnovĕrim |
| II sing. | adgnovĕris |
| III sing. | adgnovĕrit |
| I plur. | adgnoverĭmus |
| II plur. | adgnoverĭtis |
| III plur. | adgnovĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adgnovissem |
| II sing. | adgnovisses |
| III sing. | adgnovisset |
| I plur. | adgnovissēmus |
| II plur. | adgnovissētis |
| III plur. | adgnovissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | adgnoscĕ |
| II plur. | adgnoscĭte |
| FUTUR |
| II sing. | adgnoscĭto |
| III sing. | adgnoscĭto |
| II plur. | adgnoscitōte |
| III plur. | adgnoscunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| adgnoscens, entis |
| FUTUR |
| adgnitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| adgnoscĕre |
| PARFAIT |
| adgnovisse |
| FUTUR |
| Singolare: | adgnitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | adgnitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | adgnoscendi |
| Datif: | adgnoscendo |
| Accusatif: | ad adgnoscendum |
| Ablatif: | adgnoscendo |
| SUPIN |
| adgnitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ADGNOSCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|