Déclinaison / Conjugueur latin
adsĕvēror - Diathèse passive
(adsĕvēro, adsĕvēras, adseveravi, adsĕvērāre, adseveratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | adsĕvēror |
| II sing. | adsĕvērāris, adsĕvērāre |
| III sing. | adsĕvērātur |
| I plur. | adsĕvērāmur |
| II plur. | adsĕvēramĭni |
| III plur. | adsĕvērantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adsĕvērābar |
| II sing. | adsĕvērabāris, adsĕvērabāre |
| III sing. | adsĕvērabātur |
| I plur. | adsĕvērabāmur |
| II plur. | adsĕvērabamĭni |
| III plur. | adsĕvērabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | adsĕvērābor |
| II sing. | adsĕvērabĕris, adsĕvērabĕre |
| III sing. | adsĕvērabĭtur |
| I plur. | adsĕvērabĭmur |
| II plur. | adsĕvērabimĭni |
| III plur. | adsĕvērabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | adseveratus, a, um sum |
| II sing. | adseveratus, a, um es |
| III sing. | adseveratus, a, um est |
| I plur. | adseverati, ae, a sumus |
| II plur. | adseverati, ae, a estis |
| III plur. | adseverati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adseveratus, a, um eram |
| II sing. | adseveratus, a, um eras |
| III sing. | adseveratus, a, um erat |
| I plur. | adseverati, ae, a eramus |
| II plur. | adseverati, ae, a eratis |
| III plur. | adseverati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | adseveratus, a, um ero |
| II sing. | adseveratus, a, um eris |
| III sing. | adseveratus, a, um erit |
| I plur. | adseverati, ae, a erimus |
| II plur. | adseverati, ae, a eritis |
| III plur. | adseverati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | adsĕvērer |
| II sing. | adsĕvērēris, adsĕvērēre |
| III sing. | adsĕvērētur |
| I plur. | adsĕvērēmur |
| II plur. | adsĕvēremĭni |
| III plur. | adsĕvērentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adsĕvērārer |
| II sing. | adsĕvērarēris, adsĕvērarēre |
| III sing. | adsĕvērarētur |
| I plur. | adsĕvērarēmur |
| II plur. | adsĕvēraremĭni |
| III plur. | adsĕvērarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | adseveratus, a, um sim |
| II sing. | adseveratus, a, um sis |
| III sing. | adseveratus, a, um sit |
| I plur. | adseverati, ae, a simus |
| II plur. | adseverati, ae, a sitis |
| III plur. | adseverati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adseveratus, a, um essem |
| II sing. | adseveratus, a, um esses |
| III sing. | adseveratus, a, um esset |
| I plur. | adseverati, ae, a essemus |
| II plur. | adseverati, ae, a essetis |
| III plur. | adseverati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | adsĕvērāre |
| II plur. | adsĕvēramĭni |
| FUTUR |
| II sing. | adsĕvērātor |
| III sing. | adsĕvērātor |
| II plur. | |
| III plur. | adsĕvērantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| adseveratus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| adsĕvērāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | adseveratus, a, um esse |
| Plurale: | adseverati, ae, a esse |
| FUTUR |
| adseveratum esse |
| GERUNDIVO |
| adsĕvērandus, a, um | |