Déclinaison / Conjugueur latin
adversor - Diathèse active
(adversor, adversāris, adversāri, adversatus, adversatum)
verbe intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | adversor |
| II sing. | adversāris, adversāre |
| III sing. | adversātur |
| I plur. | adversāmur |
| II plur. | adversamĭni |
| III plur. | adversantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adversābar |
| II sing. | adversabāris, adversabāre |
| III sing. | adversabātur |
| I plur. | adversabāmus |
| II plur. | adversabamĭni |
| III plur. | adversantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | adversābor |
| II sing. | adversabĕris, adversabĕre |
| III sing. | adversabĭtur |
| I plur. | adversabĭmur |
| II plur. | adversabimĭni |
| III plur. | adversabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | adversatus, a, um sum |
| II sing. | adversatus, a, um es |
| III sing. | adversatus, a, um est |
| I plur. | adversati, ae, a sumus |
| II plur. | adversati, ae, a estis |
| III plur. | adversati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adversatus, a, um eram |
| II sing. | adversatus, a, um eras |
| III sing. | adversatus, a, um erat |
| I plur. | adversati, ae, a eramus |
| II plur. | adversati, ae, a eratis |
| III plur. | adversati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | adversatus, a, um ero |
| II sing. | adversatus, a, um eris |
| III sing. | adversatus, a, um erit |
| I plur. | adversati, ae, a erimus |
| II plur. | adversati, ae, a eritis |
| III plur. | adversati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | adverser |
| II sing. | adversēris, adversēre |
| III sing. | adversētur |
| I plur. | adversēmur |
| II plur. | adversemĭni |
| III plur. | adversentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adversārer |
| II sing. | adversarēris, adversarēre |
| III sing. | adversarētur |
| I plur. | adversāremur |
| II plur. | adversaremĭni |
| III plur. | adversarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | adversatus, a, um sim |
| II sing. | adversatus, a, um sis |
| III sing. | adversatus, a, um sit |
| I plur. | adversati, ae, a simus |
| II plur. | adversati, ae, a sitis |
| III plur. | adversati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adversatus, a, um essem |
| II sing. | adversatus, a, um esses |
| III sing. | adversatus, a, um esset |
| I plur. | adversati, ae, a essemus |
| II plur. | adversati, ae, a essetis |
| III plur. | adversati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | adversāre |
| II plur. | adversamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | adversātor |
| III sing. | adversātor |
| II plur. | |
| III plur. | adversantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| adversāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | adversatus, a, um esse |
| Plurale: | adversati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | adversatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | adversatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| adversans, antis |
| FUTUR |
| adversatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | adversatum |
| Passivo: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | adversandi |
| Datif: | adversando |
| Accusatif: | adversandum |
| Ablatif: | adversando |
| |
| GERUNDIVO |
| | |