Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | agnoscor |
| II sing. | agnoscĕris, agnoscĕre |
| III sing. | agnoscĭtur |
| I plur. | agnoscĭmur |
| II plur. | agnoscimĭni |
| III plur. | agnoscuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | agnoscēbar |
| II sing. | agnoscebāris, agnoscebāre |
| III sing. | agnoscebātur |
| I plur. | agnoscebāmur |
| II plur. | agnoscebamĭni |
| III plur. | agnoscebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | agnoscar |
| II sing. | agnoscēris, agnoscēre |
| III sing. | agnoscētur |
| I plur. | agnoscēmur |
| II plur. | agnoscemĭni |
| III plur. | agnoscentur |
| PARFAIT |
| I sing. | agnitus, –a, –um sum |
| II sing. | agnitus, –a, –um es |
| III sing. | agnitus, –a, –um est |
| I plur. | agniti, –ae, –a sumus |
| II plur. | agniti, –ae, –a estis |
| III plur. | agniti, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | agnitus, –a, –um eram |
| II sing. | agnitus, –a, –um eras |
| III sing. | agnitus, –a, –um erat |
| I plur. | agniti, –ae, –a eramus |
| II plur. | agniti, –ae, –a eratis |
| III plur. | agniti, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | agnitus, –a, –um ero |
| II sing. | agnitus, –a, –um eris |
| III sing. | agnitus, –a, –um erit |
| I plur. | agniti, –ae, –a erimus |
| II plur. | agniti, –ae, –a eritis |
| III plur. | agniti, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | agnoscar |
| II sing. | agnoscāris, agnoscāre |
| III sing. | agnoscātur |
| I plur. | agnoscāmur |
| II plur. | agnoscamĭni |
| III plur. | agnoscantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | agnoscĕrer |
| II sing. | agnoscerēris, agnoscerēre |
| III sing. | agnoscerētur |
| I plur. | agnoscerēmur |
| II plur. | agnosceremĭni |
| III plur. | agnoscerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | agnitus, –a, –um sim |
| II sing. | agnitus, –a, –um sis |
| III sing. | agnitus, –a, –um sit |
| I plur. | agniti, –ae, –a simus |
| II plur. | agniti, –ae, –a sitis |
| III plur. | agniti, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | agnitus, –a, –um essem |
| II sing. | agnitus, –a, –um esses |
| III sing. | agnitus, –a, –um esset |
| I plur. | agniti, –ae, –a essemus |
| II plur. | agniti, –ae, –a essetis |
| III plur. | agniti, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | agnoscĕre |
| II plur. | agnoscimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | agnoscĭtor |
| III sing. | agnoscĭtor |
| II plur. | – |
| III plur. | agnoscuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| agnitus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| agnosci |
| PARFAIT |
| Singolare: | agnitus, –a, –um esse |
| Plurale: | agniti, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| agnitum esse |
| GERUNDIVO |
| agnoscendus, –a, –um |
| SUPIN |
| agnitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:AGNOSCOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
