Déclinaison / Conjugueur latin
alterno - Diathèse active
(alterno, alternas, alternavi, alternāre, alternatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | alterno |
| II sing. | alternas |
| III sing. | alternat |
| I plur. | alternāmus |
| II plur. | alternātis |
| III plur. | alternant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | alternābam |
| II sing. | alternābas |
| III sing. | alternābat |
| I plur. | alternabāmus |
| II plur. | alternabātis |
| III plur. | alternābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | alternābo |
| II sing. | alternābis |
| III sing. | alternābit |
| I plur. | alternabĭmus |
| II plur. | alternabĭtis |
| III plur. | alternābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | alternavi |
| II sing. | alternavisti |
| III sing. | alternavit |
| I plur. | alternavĭmus |
| II plur. | alternavistis |
| III plur. | alternavēreunt, alternavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | alternavĕram |
| II sing. | alternavĕras |
| III sing. | alternavĕrat |
| I plur. | alternaverāmus |
| II plur. | alternaverātis |
| III plur. | alternavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | alternavĕro |
| II sing. | alternavĕris |
| III sing. | alternavĕrit |
| I plur. | alternaverĭmus |
| II plur. | alternaverĭtis |
| III plur. | alternavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | alternem |
| II sing. | alternes |
| III sing. | alternet |
| I plur. | alternēmus |
| II plur. | alternētis |
| III plur. | alternent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | alternārem |
| II sing. | alternāres |
| III sing. | alternāret |
| I plur. | alternarēmus |
| II plur. | alternarētis |
| III plur. | alternārent |
| PARFAIT |
| I sing. | alternavĕrim |
| II sing. | alternavĕris |
| III sing. | alternavĕrit |
| I plur. | alternaverĭmus |
| II plur. | alternaverĭtis |
| III plur. | alternavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | alternavissem |
| II sing. | alternavisses |
| III sing. | alternavisset |
| I plur. | alternavissēmus |
| II plur. | alternavissētis |
| III plur. | alternavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | alterna |
| II plur. | alternāte |
| FUTUR |
| II sing. | alternāto |
| III sing. | alternāto |
| II plur. | alternatōte |
| III plur. | alternanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| alternans, antis |
| FUTUR |
| alternatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| alternāre |
| PARFAIT |
| alternavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | alternatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | alternatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | alternandi |
| Datif: | alternando |
| Accusatif: | ad alternandum |
| Ablatif: | alternando |
| SUPIN |
| alternatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ALTERNO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|