Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | ambĭo |
| II sing. | ambis |
| III sing. | ambit |
| I plur. | ambīmus |
| II plur. | ambītis |
| III plur. | ambĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ambiēbam |
| II sing. | ambiēbas |
| III sing. | ambiēbat |
| I plur. | ambiebāmus |
| II plur. | ambiebātis |
| III plur. | ambiēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | ambĭam |
| II sing. | ambĭes |
| III sing. | ambĭet |
| I plur. | ambiēmus |
| II plur. | ambiētis |
| III plur. | ambĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | ambivi o ambii |
| II sing. | ambivisti o ambiisti |
| III sing. | ambivit o ambiit |
| I plur. | ambivĭmus o ambiĭmus |
| II plur. | ambivistis o ambiistis |
| III plur. | ambivērunt o ambiērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | ambivĕram o ambiĕram |
| II sing. | ambivĕras o ambiĕras |
| III sing. | ambivĕrat o ambiĕrat |
| I plur. | ambiverāmus o ambierāmus |
| II plur. | ambiverātis o ambierātis |
| III plur. | ambivĕrant o ambiĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | ambivĕro o ambiĕro |
| II sing. | ambivĕris o ambiĕris |
| III sing. | ambivĕrit o ambiĕrit |
| I plur. | ambiverĭmus o ambierĭmus |
| II plur. | ambiverĭtis o ambierĭtis |
| III plur. | ambivĕrint o ambiĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | ambĭam |
| II sing. | ambĭas |
| III sing. | ambĭat |
| I plur. | ambiāmus |
| II plur. | ambiātis |
| III plur. | ambĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ambīrem |
| II sing. | ambīres |
| III sing. | ambīret |
| I plur. | ambirēmus |
| II plur. | ambirētis |
| III plur. | ambīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | ambivĕrim o ambiĕrim |
| II sing. | ambivĕris o ambiĕris |
| III sing. | ambivĕrit o ambiĕrit |
| I plur. | ambiverĭmus o ambierĭmus |
| II plur. | ambiverĭtis o ambierĭtis |
| III plur. | ambivĕrint o ambiĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | ambivissem o ambiissem |
| II sing. | ambivisses o ambiisses |
| III sing. | ambivisset o ambiisset |
| I plur. | ambivissēmus o ambiissēmus |
| II plur. | ambivissētis o ambiissētis |
| III plur. | ambivissent o ambiissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | ambi |
| II plur. | ambīte |
| FUTUR |
| II sing. | ambīto |
| III sing. | ambīto |
| II plur. | ambitōte |
| III plur. | ambiunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| ambiens, ientis |
| FUTUR |
| ambitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| ambīre |
| PARFAIT |
| ambivisse o ambiisse |
| FUTUR |
| Singolare: | ambitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | ambitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | ambiendi |
| Datif: | ambiendo |
| Accusatif: | ad ambiendum |
| Ablatif: | ambiendo |
| SUPIN |
| ambitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:AMBIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|