Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | anathemabilis |
| Gen. | anathemabilis |
| Dat. | anathemabili |
| Acc. | anathemabilem |
| Abl. | anathemabili |
| Voc. | anathemabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | anathemabiles |
| Gen. | anathemabilĭum |
| Dat. | anathemabilĭbus |
| Acc. | anathemabiles |
| Abl. | anathemabilĭbus |
| Voc. | anathemabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | anathemabilis |
| Gen. | anathemabilis |
| Dat. | anathemabili |
| Acc. | anathemabilem |
| Abl. | anathemabili |
| Voc. | anathemabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | anathemabiles |
| Gen. | anathemabilĭum |
| Dat. | anathemabilĭbus |
| Acc. | anathemabiles |
| Abl. | anathemabilĭbus |
| Voc. | anathemabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | anathemabile |
| Gen. | anathemabilis |
| Dat. | anathemabili |
| Acc. | anathemabile |
| Abl. | anathemabili |
| Voc. | anathemabile |
| PLURIEL |
| Nom. | anathemabilĭa |
| Gen. | anathemabilĭum |
| Dat. | anathemabilĭbus |
| Acc. | anathemabilĭa |
| Abl. | anathemabilĭbus | |