Déclinaison / Conjugueur latin
ancillor - Diathèse active
(ancillor, ancillāris, ancillāri, ancillatus, ancillatum)
verbe intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | ancillor |
| II sing. | ancillāris, ancillāre |
| III sing. | ancillātur |
| I plur. | ancillāmur |
| II plur. | ancillamĭni |
| III plur. | ancillantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ancillābar |
| II sing. | ancillabāris, ancillabāre |
| III sing. | ancillabātur |
| I plur. | ancillabāmus |
| II plur. | ancillabamĭni |
| III plur. | ancillantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | ancillābor |
| II sing. | ancillabĕris, ancillabĕre |
| III sing. | ancillabĭtur |
| I plur. | ancillabĭmur |
| II plur. | ancillabimĭni |
| III plur. | ancillabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | ancillatus, a, um sum |
| II sing. | ancillatus, a, um es |
| III sing. | ancillatus, a, um est |
| I plur. | ancillati, ae, a sumus |
| II plur. | ancillati, ae, a estis |
| III plur. | ancillati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | ancillatus, a, um eram |
| II sing. | ancillatus, a, um eras |
| III sing. | ancillatus, a, um erat |
| I plur. | ancillati, ae, a eramus |
| II plur. | ancillati, ae, a eratis |
| III plur. | ancillati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | ancillatus, a, um ero |
| II sing. | ancillatus, a, um eris |
| III sing. | ancillatus, a, um erit |
| I plur. | ancillati, ae, a erimus |
| II plur. | ancillati, ae, a eritis |
| III plur. | ancillati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | anciller |
| II sing. | ancillēris, ancillēre |
| III sing. | ancillētur |
| I plur. | ancillēmur |
| II plur. | ancillemĭni |
| III plur. | ancillentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ancillārer |
| II sing. | ancillarēris, ancillarēre |
| III sing. | ancillarētur |
| I plur. | ancillāremur |
| II plur. | ancillaremĭni |
| III plur. | ancillarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | ancillatus, a, um sim |
| II sing. | ancillatus, a, um sis |
| III sing. | ancillatus, a, um sit |
| I plur. | ancillati, ae, a simus |
| II plur. | ancillati, ae, a sitis |
| III plur. | ancillati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | ancillatus, a, um essem |
| II sing. | ancillatus, a, um esses |
| III sing. | ancillatus, a, um esset |
| I plur. | ancillati, ae, a essemus |
| II plur. | ancillati, ae, a essetis |
| III plur. | ancillati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | ancillāre |
| II plur. | ancillamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | ancillātor |
| III sing. | ancillātor |
| II plur. | |
| III plur. | ancillantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| ancillāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | ancillatus, a, um esse |
| Plurale: | ancillati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | ancillatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | ancillatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| ancillans, antis |
| FUTUR |
| ancillatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | ancillatum |
| Passivo: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | ancillandi |
| Datif: | ancillando |
| Accusatif: | ancillandum |
| Ablatif: | ancillando |
| |
| GERUNDIVO |
| | |