Déclinaison / Conjugueur latin
antĕverto - Diathèse active
(antĕverto, antĕvertis, anteverti, antĕvertĕre, anteversum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | antĕverto |
| II sing. | antĕvertis |
| III sing. | antĕvertit |
| I plur. | antĕvertĭmus |
| II plur. | antĕvertĭtis |
| III plur. | antĕvertunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | antĕvertēbam |
| II sing. | antĕvertēbas |
| III sing. | antĕvertēbat |
| I plur. | antĕvertebāmus |
| II plur. | antĕvertebātis |
| III plur. | antĕvertēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | antĕvertam |
| II sing. | antĕvertes |
| III sing. | antĕvertet |
| I plur. | antĕvertēmus |
| II plur. | antĕvertētis |
| III plur. | antĕvertent |
| PARFAIT |
| I sing. | anteverti |
| II sing. | antevertisti |
| III sing. | antevertit |
| I plur. | antevertĭmus |
| II plur. | antevertistis |
| III plur. | antevertērunt, antevertēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | antevertĕram |
| II sing. | antevertĕras |
| III sing. | antevertĕrat |
| I plur. | anteverterāmus |
| II plur. | anteverterātis |
| III plur. | antevertĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | antevertĕro |
| II sing. | antevertĕris |
| III sing. | antevertĕrit |
| I plur. | anteverterĭmus |
| II plur. | anteverterĭtis |
| III plur. | antevertĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | antĕvertam |
| II sing. | antĕvertas |
| III sing. | antĕvertat |
| I plur. | antĕvertāmus |
| II plur. | antĕvertātis |
| III plur. | antĕvertant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | antĕvertĕrem |
| II sing. | antĕvertĕres |
| III sing. | antĕvertĕret |
| I plur. | antĕverterēmus |
| II plur. | antĕverterētis |
| III plur. | antĕvertĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | antevertĕrim |
| II sing. | antevertĕris |
| III sing. | antevertĕrit |
| I plur. | anteverterĭmus |
| II plur. | anteverterĭtis |
| III plur. | antevertĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | antevertissem |
| II sing. | antevertisses |
| III sing. | antevertisset |
| I plur. | antevertissēmus |
| II plur. | antevertissētis |
| III plur. | antevertissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | antĕvertĕ |
| II plur. | antĕvertĭte |
| FUTUR |
| II sing. | antĕvertĭto |
| III sing. | antĕvertĭto |
| II plur. | antĕvertitōte |
| III plur. | antĕvertunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| antĕvertens, entis |
| FUTUR |
| anteversūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| antĕvertĕre |
| PARFAIT |
| antevertisse |
| FUTUR |
| Singolare: | anteversūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | anteversūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | antĕvertendi |
| Datif: | antĕvertendo |
| Accusatif: | ad antĕvertendum |
| Ablatif: | antĕvertendo |
| SUPIN |
| anteversum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ANTEVERTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|