Déclinaison / Conjugueur latin
apstĭnĕo - Diathèse active
(apstĭnĕo, apstĭnes, apstinui, apstĭnēre, apstentum)
verbe transitif e intransitif II conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | apstĭnĕo |
| II sing. | apstĭnes |
| III sing. | apstĭnet |
| I plur. | apstĭnēmus |
| II plur. | apstĭnētis |
| III plur. | apstĭnent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | apstĭnēbam |
| II sing. | apstĭnēbas |
| III sing. | apstĭnēbat |
| I plur. | apstĭnebāmus |
| II plur. | apstĭnebātis |
| III plur. | apstĭnēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | apstĭnēbo |
| II sing. | apstĭnēbis |
| III sing. | apstĭnēbit |
| I plur. | apstĭnebĭmus |
| II plur. | apstĭnebĭtis |
| III plur. | apstĭnēbunt |
| PARFAIT |
| I sing. | apstinui |
| II sing. | apstinuisti |
| III sing. | apstinuit |
| I plur. | apstinuĭmus |
| II plur. | apstinuistis |
| III plur. | apstinuērunt, apstinuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | apstinuĕram |
| II sing. | apstinuĕras |
| III sing. | apstinuĕrat |
| I plur. | apstinuerāmus |
| II plur. | apstinuerātis |
| III plur. | apstinuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | apstinuĕro |
| II sing. | apstinuĕris |
| III sing. | apstinuĕrit |
| I plur. | apstinuerĭmus |
| II plur. | apstinuerĭtis |
| III plur. | apstinuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | apstĭnĕam |
| II sing. | apstĭnĕas |
| III sing. | apstĭnĕat |
| I plur. | apstĭneāmus |
| II plur. | apstĭneātis |
| III plur. | apstĭnĕant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | apstĭnērem |
| II sing. | apstĭnēres |
| III sing. | apstĭnēret |
| I plur. | apstĭnerēmus |
| II plur. | apstĭnerētis |
| III plur. | apstĭnērent |
| PARFAIT |
| I sing. | apstinuĕrim |
| II sing. | apstinuĕris |
| III sing. | apstinuĕrit |
| I plur. | apstinuerĭmus |
| II plur. | apstinuerĭtis |
| III plur. | apstinuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | apstinuissem |
| II sing. | apstinuisses |
| III sing. | apstinuisset |
| I plur. | apstinuissēmus |
| II plur. | apstinuissētis |
| III plur. | apstinuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | apstĭne |
| II plur. | apstĭnēte |
| FUTUR |
| II sing. | apstĭnēto |
| III sing. | apstĭnēto |
| II plur. | apstĭnetōte |
| III plur. | apstĭnento |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| apstĭnens, entis |
| FUTUR |
| apstentūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| apstĭnēre |
| PARFAIT |
| apstinuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | apstentūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | apstentūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | apstĭnendi |
| Datif: | apstĭnendo |
| Accusatif: | ad apstĭnendum |
| Ablatif: | apstĭnendo |
| SUPIN |
| apstentum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:APSTINEO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|