Déclinaison / Conjugueur latin
arbĭtror - Diathèse passive
(arbĭtro, arbĭtras, arbitravi, arbĭtrāre, arbitratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | arbĭtror |
| II sing. | arbĭtrāris, arbĭtrāre |
| III sing. | arbĭtrātur |
| I plur. | arbĭtrāmur |
| II plur. | arbĭtramĭni |
| III plur. | arbĭtrantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | arbĭtrābar |
| II sing. | arbĭtrabāris, arbĭtrabāre |
| III sing. | arbĭtrabātur |
| I plur. | arbĭtrabāmur |
| II plur. | arbĭtrabamĭni |
| III plur. | arbĭtrabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | arbĭtrābor |
| II sing. | arbĭtrabĕris, arbĭtrabĕre |
| III sing. | arbĭtrabĭtur |
| I plur. | arbĭtrabĭmur |
| II plur. | arbĭtrabimĭni |
| III plur. | arbĭtrabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | arbitratus, a, um sum |
| II sing. | arbitratus, a, um es |
| III sing. | arbitratus, a, um est |
| I plur. | arbitrati, ae, a sumus |
| II plur. | arbitrati, ae, a estis |
| III plur. | arbitrati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | arbitratus, a, um eram |
| II sing. | arbitratus, a, um eras |
| III sing. | arbitratus, a, um erat |
| I plur. | arbitrati, ae, a eramus |
| II plur. | arbitrati, ae, a eratis |
| III plur. | arbitrati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | arbitratus, a, um ero |
| II sing. | arbitratus, a, um eris |
| III sing. | arbitratus, a, um erit |
| I plur. | arbitrati, ae, a erimus |
| II plur. | arbitrati, ae, a eritis |
| III plur. | arbitrati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | arbĭtrer |
| II sing. | arbĭtrēris, arbĭtrēre |
| III sing. | arbĭtrētur |
| I plur. | arbĭtrēmur |
| II plur. | arbĭtremĭni |
| III plur. | arbĭtrentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | arbĭtrārer |
| II sing. | arbĭtrarēris, arbĭtrarēre |
| III sing. | arbĭtrarētur |
| I plur. | arbĭtrarēmur |
| II plur. | arbĭtraremĭni |
| III plur. | arbĭtrarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | arbitratus, a, um sim |
| II sing. | arbitratus, a, um sis |
| III sing. | arbitratus, a, um sit |
| I plur. | arbitrati, ae, a simus |
| II plur. | arbitrati, ae, a sitis |
| III plur. | arbitrati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | arbitratus, a, um essem |
| II sing. | arbitratus, a, um esses |
| III sing. | arbitratus, a, um esset |
| I plur. | arbitrati, ae, a essemus |
| II plur. | arbitrati, ae, a essetis |
| III plur. | arbitrati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | arbĭtrāre |
| II plur. | arbĭtramĭni |
| FUTUR |
| II sing. | arbĭtrātor |
| III sing. | arbĭtrātor |
| II plur. | |
| III plur. | arbĭtrantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| arbitratus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| arbĭtrāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | arbitratus, a, um esse |
| Plurale: | arbitrati, ae, a esse |
| FUTUR |
| arbitratum esse |
| GERUNDIVO |
| arbĭtrandus, a, um | |