Déclinaison / Conjugueur latin
argūmentor - Diathèse active
(argūmentor, argūmentāris, argūmentāri, argumentatus, argumentatum)
verbe transitif e intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | argūmentor |
| II sing. | argūmentāris, argūmentāre |
| III sing. | argūmentātur |
| I plur. | argūmentāmur |
| II plur. | argūmentamĭni |
| III plur. | argūmentantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | argūmentābar |
| II sing. | argūmentabāris, argūmentabāre |
| III sing. | argūmentabātur |
| I plur. | argūmentabāmur |
| II plur. | argūmentabamĭni |
| III plur. | argūmentabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | argūmentābor |
| II sing. | argūmentabĕris, argūmentabĕre |
| III sing. | argūmentabĭtur |
| I plur. | argūmentabĭmur |
| II plur. | argūmentabimĭni |
| III plur. | argūmentabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | argumentatus, a, um sum |
| II sing. | argumentatus, a, um es |
| III sing. | argumentatus, a, um est |
| I plur. | argumentati, ae, a sumus |
| II plur. | argumentati, ae, a estis |
| III plur. | argumentati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | argumentatus, a, um eram |
| II sing. | argumentatus, a, um eras |
| III sing. | argumentatus, a, um erat |
| I plur. | argumentati, ae, a eramus |
| II plur. | argumentati, ae, a eratis |
| III plur. | argumentati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | argumentatus, a, um ero |
| II sing. | argumentatus, a, um eris |
| III sing. | argumentatus, a, um erit |
| I plur. | argumentati, ae, a erimus |
| II plur. | argumentati, ae, a eritis |
| III plur. | argumentati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | argūmenter |
| II sing. | argūmentēris, argūmentēre |
| III sing. | argūmentētur |
| I plur. | argūmentēmur |
| II plur. | argūmentemĭni |
| III plur. | argūmententur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | argūmentārer |
| II sing. | argūmentarēris, argūmentarēre |
| III sing. | argūmentarētur |
| I plur. | argūmentarēmur |
| II plur. | argūmentaremĭni |
| III plur. | argūmentarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | argumentatus, a, um sim |
| II sing. | argumentatus, a, um sis |
| III sing. | argumentatus, a, um sit |
| I plur. | argumentati, ae, a simus |
| II plur. | argumentati, ae, a sitis |
| III plur. | argumentati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | argumentatus, a, um essem |
| II sing. | argumentatus, a, um esses |
| III sing. | argumentatus, a, um esset |
| I plur. | argumentati, ae, a essemus |
| II plur. | argumentati, ae, a essetis |
| III plur. | argumentati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | argūmentāre |
| II plur. | argūmentamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | argūmentātor |
| III sing. | argūmentātor |
| II plur. | |
| III plur. | argūmentantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| argūmentāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | argumentatus, a, um esse |
| Plurale: | argumentati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | argumentatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | argumentatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| argūmentans, antis |
| FUTUR |
| argumentatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | argumentatum |
| Passivo: | argumentatu |
| GERUNDIF |
| Génitif: | argūmentandi |
| Datif: | argūmentando |
| Accusatif: | argūmentandum |
| Ablatif: | argūmentando |
| |
| GERUNDIVO |
| argūmentandus, a, um |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ARGUMENTOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|