Déclinaison / Conjugueur latin
ărĭŏlor - Diathèse active
(ărĭŏlor, ărĭŏlāris, ărĭŏlāri, ariolatus, ariolatum)
verbe intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | ărĭŏlor |
| II sing. | ărĭŏlāris, ărĭŏlāre |
| III sing. | ărĭŏlātur |
| I plur. | ărĭŏlāmur |
| II plur. | ărĭŏlamĭni |
| III plur. | ărĭŏlantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ărĭŏlābar |
| II sing. | ărĭŏlabāris, ărĭŏlabāre |
| III sing. | ărĭŏlabātur |
| I plur. | ărĭŏlabāmus |
| II plur. | ărĭŏlabamĭni |
| III plur. | ărĭŏlantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | ărĭŏlābor |
| II sing. | ărĭŏlabĕris, ărĭŏlabĕre |
| III sing. | ărĭŏlabĭtur |
| I plur. | ărĭŏlabĭmur |
| II plur. | ărĭŏlabimĭni |
| III plur. | ărĭŏlabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | ariolatus, a, um sum |
| II sing. | ariolatus, a, um es |
| III sing. | ariolatus, a, um est |
| I plur. | ariolati, ae, a sumus |
| II plur. | ariolati, ae, a estis |
| III plur. | ariolati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | ariolatus, a, um eram |
| II sing. | ariolatus, a, um eras |
| III sing. | ariolatus, a, um erat |
| I plur. | ariolati, ae, a eramus |
| II plur. | ariolati, ae, a eratis |
| III plur. | ariolati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | ariolatus, a, um ero |
| II sing. | ariolatus, a, um eris |
| III sing. | ariolatus, a, um erit |
| I plur. | ariolati, ae, a erimus |
| II plur. | ariolati, ae, a eritis |
| III plur. | ariolati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | ărĭŏler |
| II sing. | ărĭŏlēris, ărĭŏlēre |
| III sing. | ărĭŏlētur |
| I plur. | ărĭŏlēmur |
| II plur. | ărĭŏlemĭni |
| III plur. | ărĭŏlentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ărĭŏlārer |
| II sing. | ărĭŏlarēris, ărĭŏlarēre |
| III sing. | ărĭŏlarētur |
| I plur. | ărĭŏlāremur |
| II plur. | ărĭŏlaremĭni |
| III plur. | ărĭŏlarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | ariolatus, a, um sim |
| II sing. | ariolatus, a, um sis |
| III sing. | ariolatus, a, um sit |
| I plur. | ariolati, ae, a simus |
| II plur. | ariolati, ae, a sitis |
| III plur. | ariolati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | ariolatus, a, um essem |
| II sing. | ariolatus, a, um esses |
| III sing. | ariolatus, a, um esset |
| I plur. | ariolati, ae, a essemus |
| II plur. | ariolati, ae, a essetis |
| III plur. | ariolati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | ărĭŏlāre |
| II plur. | ărĭŏlamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | ărĭŏlātor |
| III sing. | ărĭŏlātor |
| II plur. | |
| III plur. | ărĭŏlantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| ărĭŏlāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | ariolatus, a, um esse |
| Plurale: | ariolati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | ariolatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | ariolatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| ărĭŏlans, antis |
| FUTUR |
| ariolatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | ariolatum |
| Passivo: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | ărĭŏlandi |
| Datif: | ărĭŏlando |
| Accusatif: | ărĭŏlandum |
| Ablatif: | ărĭŏlando |
| |
| GERUNDIVO |
| | |