Déclinaison / Conjugueur latin
auctōror - Diathèse passive
(auctōro, auctōras, auctoravi, auctōrāre, auctoratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | auctōror |
| II sing. | auctōrāris, auctōrāre |
| III sing. | auctōrātur |
| I plur. | auctōrāmur |
| II plur. | auctōramĭni |
| III plur. | auctōrantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | auctōrābar |
| II sing. | auctōrabāris, auctōrabāre |
| III sing. | auctōrabātur |
| I plur. | auctōrabāmur |
| II plur. | auctōrabamĭni |
| III plur. | auctōrabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | auctōrābor |
| II sing. | auctōrabĕris, auctōrabĕre |
| III sing. | auctōrabĭtur |
| I plur. | auctōrabĭmur |
| II plur. | auctōrabimĭni |
| III plur. | auctōrabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | auctoratus, a, um sum |
| II sing. | auctoratus, a, um es |
| III sing. | auctoratus, a, um est |
| I plur. | auctorati, ae, a sumus |
| II plur. | auctorati, ae, a estis |
| III plur. | auctorati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | auctoratus, a, um eram |
| II sing. | auctoratus, a, um eras |
| III sing. | auctoratus, a, um erat |
| I plur. | auctorati, ae, a eramus |
| II plur. | auctorati, ae, a eratis |
| III plur. | auctorati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | auctoratus, a, um ero |
| II sing. | auctoratus, a, um eris |
| III sing. | auctoratus, a, um erit |
| I plur. | auctorati, ae, a erimus |
| II plur. | auctorati, ae, a eritis |
| III plur. | auctorati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | auctōrer |
| II sing. | auctōrēris, auctōrēre |
| III sing. | auctōrētur |
| I plur. | auctōrēmur |
| II plur. | auctōremĭni |
| III plur. | auctōrentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | auctōrārer |
| II sing. | auctōrarēris, auctōrarēre |
| III sing. | auctōrarētur |
| I plur. | auctōrarēmur |
| II plur. | auctōraremĭni |
| III plur. | auctōrarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | auctoratus, a, um sim |
| II sing. | auctoratus, a, um sis |
| III sing. | auctoratus, a, um sit |
| I plur. | auctorati, ae, a simus |
| II plur. | auctorati, ae, a sitis |
| III plur. | auctorati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | auctoratus, a, um essem |
| II sing. | auctoratus, a, um esses |
| III sing. | auctoratus, a, um esset |
| I plur. | auctorati, ae, a essemus |
| II plur. | auctorati, ae, a essetis |
| III plur. | auctorati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | auctōrāre |
| II plur. | auctōramĭni |
| FUTUR |
| II sing. | auctōrātor |
| III sing. | auctōrātor |
| II plur. | |
| III plur. | auctōrantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| auctoratus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| auctōrāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | auctoratus, a, um esse |
| Plurale: | auctorati, ae, a esse |
| FUTUR |
| auctoratum esse |
| GERUNDIVO |
| auctōrandus, a, um | |