Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | bĕnĭvŏlens |
| Gen. | benivolentis |
| Dat. | benivolenti |
| Acc. | benivolentem |
| Abl. | benivolenti |
| Voc. | bĕnĭvŏlens |
| PLURIEL |
| Nom. | benivolentes |
| Gen. | benivolentĭum |
| Dat. | benivolentĭbus |
| Acc. | benivolentes |
| Abl. | benivolentĭbus |
| Voc. | benivolentes |
| SINGULIER |
| Nom. | bĕnĭvŏlens |
| Gen. | benivolentis |
| Dat. | benivolenti |
| Acc. | benivolentem |
| Abl. | benivolenti |
| Voc. | bĕnĭvŏlens |
| PLURIEL |
| Nom. | benivolentes |
| Gen. | benivolentĭum |
| Dat. | benivolentĭbus |
| Acc. | benivolentes |
| Abl. | benivolentĭbus |
| Voc. | benivolentes |
| SINGULIER |
| Nom. | bĕnĭvŏlens |
| Gen. | benivolentis |
| Dat. | benivolenti |
| Acc. | bĕnĭvŏlens |
| Abl. | benivolenti |
| Voc. | bĕnĭvŏlens |
| PLURIEL |
| Nom. | benivolentĭa |
| Gen. | benivolentĭum |
| Dat. | benivolentĭbus |
| Acc. | benivolentĭa |
| Abl. | benivolentĭbus | |