Déclinaison / Conjugueur latin
cēnĭto - Diathèse active
(cēnĭto, cēnĭtas, cenitavi, cēnĭtāre, cenitatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | cēnĭto |
| II sing. | cēnĭtas |
| III sing. | cēnĭtat |
| I plur. | cēnĭtāmus |
| II plur. | cēnĭtātis |
| III plur. | cēnĭtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | cēnĭtābam |
| II sing. | cēnĭtābas |
| III sing. | cēnĭtābat |
| I plur. | cēnĭtabāmus |
| II plur. | cēnĭtabātis |
| III plur. | cēnĭtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | cēnĭtābo |
| II sing. | cēnĭtābis |
| III sing. | cēnĭtābit |
| I plur. | cēnĭtabĭmus |
| II plur. | cēnĭtabĭtis |
| III plur. | cēnĭtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | cenitavi |
| II sing. | cenitavisti |
| III sing. | cenitavit |
| I plur. | cenitavĭmus |
| II plur. | cenitavistis |
| III plur. | cenitavēreunt, cenitavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | cenitavĕram |
| II sing. | cenitavĕras |
| III sing. | cenitavĕrat |
| I plur. | cenitaverāmus |
| II plur. | cenitaverātis |
| III plur. | cenitavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | cenitavĕro |
| II sing. | cenitavĕris |
| III sing. | cenitavĕrit |
| I plur. | cenitaverĭmus |
| II plur. | cenitaverĭtis |
| III plur. | cenitavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | cēnĭtem |
| II sing. | cēnĭtes |
| III sing. | cēnĭtet |
| I plur. | cēnĭtēmus |
| II plur. | cēnĭtētis |
| III plur. | cēnĭtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | cēnĭtārem |
| II sing. | cēnĭtāres |
| III sing. | cēnĭtāret |
| I plur. | cēnĭtarēmus |
| II plur. | cēnĭtarētis |
| III plur. | cēnĭtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | cenitavĕrim |
| II sing. | cenitavĕris |
| III sing. | cenitavĕrit |
| I plur. | cenitaverĭmus |
| II plur. | cenitaverĭtis |
| III plur. | cenitavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | cenitavissem |
| II sing. | cenitavisses |
| III sing. | cenitavisset |
| I plur. | cenitavissēmus |
| II plur. | cenitavissētis |
| III plur. | cenitavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | cēnĭta |
| II plur. | cēnĭtāte |
| FUTUR |
| II sing. | cēnĭtāto |
| III sing. | cēnĭtāto |
| II plur. | cēnĭtatōte |
| III plur. | cēnĭtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| cēnĭtans, antis |
| FUTUR |
| cenitatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| cēnĭtāre |
| PARFAIT |
| cenitavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | cenitatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | cenitatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | cēnĭtandi |
| Datif: | cēnĭtando |
| Accusatif: | ad cēnĭtandum |
| Ablatif: | cēnĭtando |
| SUPIN |
| cenitatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CENITO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|