Déclinaison / Conjugueur latin
circumrētĭo - Diathèse active
(circumrētĭo, circumrētis, circumretivi, circumrētīre, circumretitum)
verbe transitif IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | circumrētĭo |
| II sing. | circumrētis |
| III sing. | circumrētit |
| I plur. | circumrētīmus |
| II plur. | circumrētītis |
| III plur. | circumrētĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | circumrētiēbam |
| II sing. | circumrētiēbas |
| III sing. | circumrētiēbat |
| I plur. | circumrētiebāmus |
| II plur. | circumrētiebātis |
| III plur. | circumrētiēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | circumrētĭam |
| II sing. | circumrētĭes |
| III sing. | circumrētĭet |
| I plur. | circumrētiēmus |
| II plur. | circumrētiētis |
| III plur. | circumrētĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | circumretivi |
| II sing. | circumretivisti |
| III sing. | circumretivit |
| I plur. | circumretivĭmus |
| II plur. | circumretivistis |
| III plur. | circumretivērunt, circumretivēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | circumretivĕram |
| II sing. | circumretivĕras |
| III sing. | circumretivĕrat |
| I plur. | circumretiverāmus |
| II plur. | circumretiverātis |
| III plur. | circumretivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | circumretivĕro |
| II sing. | circumretivĕris |
| III sing. | circumretivĕrit |
| I plur. | circumretiverĭmus |
| II plur. | circumretiverĭtis |
| III plur. | circumretivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | circumrētĭam |
| II sing. | circumrētĭas |
| III sing. | circumrētĭat |
| I plur. | circumrētiāmus |
| II plur. | circumrētiātis |
| III plur. | circumrētĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | circumrētīrem |
| II sing. | circumrētīres |
| III sing. | circumrētīret |
| I plur. | circumrētirēmus |
| II plur. | circumrētirētis |
| III plur. | circumrētīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | circumretivĕrim |
| II sing. | circumretivĕris |
| III sing. | circumretivĕrit |
| I plur. | circumretiverĭmus |
| II plur. | circumretiverĭtis |
| III plur. | circumretivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | circumretivissem |
| II sing. | circumretivisses |
| III sing. | circumretivisset |
| I plur. | circumretivissēmus |
| II plur. | circumretivissētis |
| III plur. | circumretivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | circumrēti |
| II plur. | circumrētīte |
| FUTUR |
| II sing. | circumrētīto |
| III sing. | circumrētīto |
| II plur. | circumrētitōte |
| III plur. | circumrētiunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| circumrētiens, ientis |
| FUTUR |
| circumretitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| circumrētīre |
| PARFAIT |
| circumretivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | circumretitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | circumretitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | circumrētiendi |
| Datif: | circumrētiendo |
| Accusatif: | ad circumrētiendum |
| Ablatif: | circumrētiendo |
| SUPIN |
| circumretitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CIRCUMRETIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|