Déclinaison / Conjugueur latin
colluctor - Diathèse active
(colluctor, colluctāris, colluctāri, colluctatus, colluctatum)
verbe intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | colluctor |
| II sing. | colluctāris, colluctāre |
| III sing. | colluctātur |
| I plur. | colluctāmur |
| II plur. | colluctamĭni |
| III plur. | colluctantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | colluctābar |
| II sing. | colluctabāris, colluctabāre |
| III sing. | colluctabātur |
| I plur. | colluctabāmus |
| II plur. | colluctabamĭni |
| III plur. | colluctantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | colluctābor |
| II sing. | colluctabĕris, colluctabĕre |
| III sing. | colluctabĭtur |
| I plur. | colluctabĭmur |
| II plur. | colluctabimĭni |
| III plur. | colluctabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | colluctatus, a, um sum |
| II sing. | colluctatus, a, um es |
| III sing. | colluctatus, a, um est |
| I plur. | colluctati, ae, a sumus |
| II plur. | colluctati, ae, a estis |
| III plur. | colluctati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | colluctatus, a, um eram |
| II sing. | colluctatus, a, um eras |
| III sing. | colluctatus, a, um erat |
| I plur. | colluctati, ae, a eramus |
| II plur. | colluctati, ae, a eratis |
| III plur. | colluctati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | colluctatus, a, um ero |
| II sing. | colluctatus, a, um eris |
| III sing. | colluctatus, a, um erit |
| I plur. | colluctati, ae, a erimus |
| II plur. | colluctati, ae, a eritis |
| III plur. | colluctati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | collucter |
| II sing. | colluctēris, colluctēre |
| III sing. | colluctētur |
| I plur. | colluctēmur |
| II plur. | colluctemĭni |
| III plur. | colluctentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | colluctārer |
| II sing. | colluctarēris, colluctarēre |
| III sing. | colluctarētur |
| I plur. | colluctāremur |
| II plur. | colluctaremĭni |
| III plur. | colluctarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | colluctatus, a, um sim |
| II sing. | colluctatus, a, um sis |
| III sing. | colluctatus, a, um sit |
| I plur. | colluctati, ae, a simus |
| II plur. | colluctati, ae, a sitis |
| III plur. | colluctati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | colluctatus, a, um essem |
| II sing. | colluctatus, a, um esses |
| III sing. | colluctatus, a, um esset |
| I plur. | colluctati, ae, a essemus |
| II plur. | colluctati, ae, a essetis |
| III plur. | colluctati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | colluctāre |
| II plur. | colluctamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | colluctātor |
| III sing. | colluctātor |
| II plur. | |
| III plur. | colluctantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| colluctāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | colluctatus, a, um esse |
| Plurale: | colluctati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | colluctatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | colluctatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| colluctans, antis |
| FUTUR |
| colluctatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | colluctatum |
| Passivo: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | colluctandi |
| Datif: | colluctando |
| Accusatif: | colluctandum |
| Ablatif: | colluctando |
| |
| GERUNDIVO |
| | |