Déclinaison / Conjugueur latin
conbīnor - Diathèse passive
(conbīno, conbīnas, conbinavi, conbīnāre, conbinatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | conbīnor |
| II sing. | conbīnāris, conbīnāre |
| III sing. | conbīnātur |
| I plur. | conbīnāmur |
| II plur. | conbīnamĭni |
| III plur. | conbīnantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conbīnābar |
| II sing. | conbīnabāris, conbīnabāre |
| III sing. | conbīnabātur |
| I plur. | conbīnabāmur |
| II plur. | conbīnabamĭni |
| III plur. | conbīnabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | conbīnābor |
| II sing. | conbīnabĕris, conbīnabĕre |
| III sing. | conbīnabĭtur |
| I plur. | conbīnabĭmur |
| II plur. | conbīnabimĭni |
| III plur. | conbīnabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | conbinatus, a, um sum |
| II sing. | conbinatus, a, um es |
| III sing. | conbinatus, a, um est |
| I plur. | conbinati, ae, a sumus |
| II plur. | conbinati, ae, a estis |
| III plur. | conbinati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conbinatus, a, um eram |
| II sing. | conbinatus, a, um eras |
| III sing. | conbinatus, a, um erat |
| I plur. | conbinati, ae, a eramus |
| II plur. | conbinati, ae, a eratis |
| III plur. | conbinati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | conbinatus, a, um ero |
| II sing. | conbinatus, a, um eris |
| III sing. | conbinatus, a, um erit |
| I plur. | conbinati, ae, a erimus |
| II plur. | conbinati, ae, a eritis |
| III plur. | conbinati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | conbīner |
| II sing. | conbīnēris, conbīnēre |
| III sing. | conbīnētur |
| I plur. | conbīnēmur |
| II plur. | conbīnemĭni |
| III plur. | conbīnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conbīnārer |
| II sing. | conbīnarēris, conbīnarēre |
| III sing. | conbīnarētur |
| I plur. | conbīnarēmur |
| II plur. | conbīnaremĭni |
| III plur. | conbīnarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | conbinatus, a, um sim |
| II sing. | conbinatus, a, um sis |
| III sing. | conbinatus, a, um sit |
| I plur. | conbinati, ae, a simus |
| II plur. | conbinati, ae, a sitis |
| III plur. | conbinati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conbinatus, a, um essem |
| II sing. | conbinatus, a, um esses |
| III sing. | conbinatus, a, um esset |
| I plur. | conbinati, ae, a essemus |
| II plur. | conbinati, ae, a essetis |
| III plur. | conbinati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | conbīnāre |
| II plur. | conbīnamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | conbīnātor |
| III sing. | conbīnātor |
| II plur. | |
| III plur. | conbīnantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| conbinatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| conbīnāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | conbinatus, a, um esse |
| Plurale: | conbinati, ae, a esse |
| FUTUR |
| conbinatum esse |
| GERUNDIVO |
| conbīnandus, a, um | |