Déclinaison / Conjugueur latin
concĭpulor - Diathèse passive
(concĭpulo, concĭpulas, concipulavi, concĭpulāre, concipulatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | concĭpulor |
| II sing. | concĭpulāris, concĭpulāre |
| III sing. | concĭpulātur |
| I plur. | concĭpulāmur |
| II plur. | concĭpulamĭni |
| III plur. | concĭpulantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concĭpulābar |
| II sing. | concĭpulabāris, concĭpulabāre |
| III sing. | concĭpulabātur |
| I plur. | concĭpulabāmur |
| II plur. | concĭpulabamĭni |
| III plur. | concĭpulabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | concĭpulābor |
| II sing. | concĭpulabĕris, concĭpulabĕre |
| III sing. | concĭpulabĭtur |
| I plur. | concĭpulabĭmur |
| II plur. | concĭpulabimĭni |
| III plur. | concĭpulabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | concipulatus, a, um sum |
| II sing. | concipulatus, a, um es |
| III sing. | concipulatus, a, um est |
| I plur. | concipulati, ae, a sumus |
| II plur. | concipulati, ae, a estis |
| III plur. | concipulati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concipulatus, a, um eram |
| II sing. | concipulatus, a, um eras |
| III sing. | concipulatus, a, um erat |
| I plur. | concipulati, ae, a eramus |
| II plur. | concipulati, ae, a eratis |
| III plur. | concipulati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | concipulatus, a, um ero |
| II sing. | concipulatus, a, um eris |
| III sing. | concipulatus, a, um erit |
| I plur. | concipulati, ae, a erimus |
| II plur. | concipulati, ae, a eritis |
| III plur. | concipulati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | concĭpuler |
| II sing. | concĭpulēris, concĭpulēre |
| III sing. | concĭpulētur |
| I plur. | concĭpulēmur |
| II plur. | concĭpulemĭni |
| III plur. | concĭpulentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concĭpulārer |
| II sing. | concĭpularēris, concĭpularēre |
| III sing. | concĭpularētur |
| I plur. | concĭpularēmur |
| II plur. | concĭpularemĭni |
| III plur. | concĭpularentur |
| PARFAIT |
| I sing. | concipulatus, a, um sim |
| II sing. | concipulatus, a, um sis |
| III sing. | concipulatus, a, um sit |
| I plur. | concipulati, ae, a simus |
| II plur. | concipulati, ae, a sitis |
| III plur. | concipulati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concipulatus, a, um essem |
| II sing. | concipulatus, a, um esses |
| III sing. | concipulatus, a, um esset |
| I plur. | concipulati, ae, a essemus |
| II plur. | concipulati, ae, a essetis |
| III plur. | concipulati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | concĭpulāre |
| II plur. | concĭpulamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | concĭpulātor |
| III sing. | concĭpulātor |
| II plur. | |
| III plur. | concĭpulantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| concipulatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| concĭpulāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | concipulatus, a, um esse |
| Plurale: | concipulati, ae, a esse |
| FUTUR |
| concipulatum esse |
| GERUNDIVO |
| concĭpulandus, a, um | |