Déclinaison / Conjugueur latin
concorpŏro - Diathèse active
(concorpŏro, concorpŏras, concorporavi, concorpŏrāre, concorporatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | concorpŏro |
| II sing. | concorpŏras |
| III sing. | concorpŏrat |
| I plur. | concorpŏrāmus |
| II plur. | concorpŏrātis |
| III plur. | concorpŏrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concorpŏrābam |
| II sing. | concorpŏrābas |
| III sing. | concorpŏrābat |
| I plur. | concorpŏrabāmus |
| II plur. | concorpŏrabātis |
| III plur. | concorpŏrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | concorpŏrābo |
| II sing. | concorpŏrābis |
| III sing. | concorpŏrābit |
| I plur. | concorpŏrabĭmus |
| II plur. | concorpŏrabĭtis |
| III plur. | concorpŏrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | concorporavi |
| II sing. | concorporavisti |
| III sing. | concorporavit |
| I plur. | concorporavĭmus |
| II plur. | concorporavistis |
| III plur. | concorporavērunt, concorporavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concorporavĕram |
| II sing. | concorporavĕras |
| III sing. | concorporavĕrat |
| I plur. | concorporaverāmus |
| II plur. | concorporaverātis |
| III plur. | concorporavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | concorporavĕro |
| II sing. | concorporavĕris |
| III sing. | concorporavĕrit |
| I plur. | concorporaverĭmus |
| II plur. | concorporaverĭtis |
| III plur. | concorporavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | concorpŏrem |
| II sing. | concorpŏres |
| III sing. | concorpŏret |
| I plur. | concorpŏrēmus |
| II plur. | concorpŏrētis |
| III plur. | concorpŏrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concorpŏrārem |
| II sing. | concorpŏrāres |
| III sing. | concorpŏrāret |
| I plur. | concorpŏrarēmus |
| II plur. | concorpŏrarētis |
| III plur. | concorpŏrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | concorporavĕrim |
| II sing. | concorporavĕris |
| III sing. | concorporavĕrit |
| I plur. | concorporaverĭmus |
| II plur. | concorporaverĭtis |
| III plur. | concorporavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concorporavissem |
| II sing. | concorporavisses |
| III sing. | concorporavisset |
| I plur. | concorporavissēmus |
| II plur. | concorporavissētis |
| III plur. | concorporavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | concorpŏra |
| II plur. | concorpŏrāte |
| FUTUR |
| II sing. | concorpŏrāto |
| III sing. | concorpŏrāto |
| II plur. | concorpŏratōte |
| III plur. | concorpŏranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| concorpŏrans, antis |
| FUTUR |
| concorporatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| concorpŏrāre |
| PARFAIT |
| concorporavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | concorporatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | concorporatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | concorpŏrandi |
| Datif: | concorpŏrando |
| Accusatif: | ad concorpŏrandum |
| Ablatif: | concorpŏrando |
| SUPIN |
| concorporatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONCORPORO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|