Déclinaison / Conjugueur latin
concrīmĭnor - Diathèse active
(concrīmĭnor, concrīmĭnāris, concrīmĭnāri, concriminatus, concriminatum)
verbe transitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | concrīmĭnor |
| II sing. | concrīmĭnāris, concrīmĭnāre |
| III sing. | concrīmĭnātur |
| I plur. | concrīmĭnāmur |
| II plur. | concrīmĭnamĭni |
| III plur. | concrīmĭnantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concrīmĭnābar |
| II sing. | concrīmĭnabāris, concrīmĭnabāre |
| III sing. | concrīmĭnabātur |
| I plur. | concrīmĭnabāmur |
| II plur. | concrīmĭnabamĭni |
| III plur. | concrīmĭnabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | concrīmĭnābor |
| II sing. | concrīmĭnabĕris, concrīmĭnabĕre |
| III sing. | concrīmĭnabĭtur |
| I plur. | concrīmĭnabĭmur |
| II plur. | concrīmĭnabimĭni |
| III plur. | concrīmĭnabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | concriminatus, a, um sum |
| II sing. | concriminatus, a, um es |
| III sing. | concriminatus, a, um est |
| I plur. | concriminati, ae, a sumus |
| II plur. | concriminati, ae, a estis |
| III plur. | concriminati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concriminatus, a, um eram |
| II sing. | concriminatus, a, um eras |
| III sing. | concriminatus, a, um erat |
| I plur. | concriminati, ae, a eramus |
| II plur. | concriminati, ae, a eratis |
| III plur. | concriminati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | concriminatus, a, um ero |
| II sing. | concriminatus, a, um eris |
| III sing. | concriminatus, a, um erit |
| I plur. | concriminati, ae, a erimus |
| II plur. | concriminati, ae, a eritis |
| III plur. | concriminati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | concrīmĭner |
| II sing. | concrīmĭnēris, concrīmĭnēre |
| III sing. | concrīmĭnētur |
| I plur. | concrīmĭnēmur |
| II plur. | concrīmĭnemĭni |
| III plur. | concrīmĭnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concrīmĭnārer |
| II sing. | concrīmĭnarēris, concrīmĭnarēre |
| III sing. | concrīmĭnarētur |
| I plur. | concrīmĭnarēmur |
| II plur. | concrīmĭnaremĭni |
| III plur. | concrīmĭnarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | concriminatus, a, um sim |
| II sing. | concriminatus, a, um sis |
| III sing. | concriminatus, a, um sit |
| I plur. | concriminati, ae, a simus |
| II plur. | concriminati, ae, a sitis |
| III plur. | concriminati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concriminatus, a, um essem |
| II sing. | concriminatus, a, um esses |
| III sing. | concriminatus, a, um esset |
| I plur. | concriminati, ae, a essemus |
| II plur. | concriminati, ae, a essetis |
| III plur. | concriminati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | concrīmĭnāre |
| II plur. | concrīmĭnamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | concrīmĭnātor |
| III sing. | concrīmĭnātor |
| II plur. | |
| III plur. | concrīmĭnantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| concrīmĭnāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | concriminatus, a, um esse |
| Plurale: | concriminati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | concriminatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | concriminatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| concrīmĭnans, antis |
| FUTUR |
| concriminatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | concriminatum |
| Passivo: | concriminatu |
| GERUNDIF |
| Génitif: | concrīmĭnandi |
| Datif: | concrīmĭnando |
| Accusatif: | concrīmĭnandum |
| Ablatif: | concrīmĭnando |
| |
| GERUNDIVO |
| concrīmĭnandus, a, um |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONCRIMINOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|