Déclinaison / Conjugueur latin
conluctor - Diathèse active
(conluctor, conluctāris, conluctāri, conluctatus, conluctatum)
verbe intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | conluctor |
| II sing. | conluctāris, conluctāre |
| III sing. | conluctātur |
| I plur. | conluctāmur |
| II plur. | conluctamĭni |
| III plur. | conluctantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conluctābar |
| II sing. | conluctabāris, conluctabāre |
| III sing. | conluctabātur |
| I plur. | conluctabāmus |
| II plur. | conluctabamĭni |
| III plur. | conluctantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | conluctābor |
| II sing. | conluctabĕris, conluctabĕre |
| III sing. | conluctabĭtur |
| I plur. | conluctabĭmur |
| II plur. | conluctabimĭni |
| III plur. | conluctabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | conluctatus, a, um sum |
| II sing. | conluctatus, a, um es |
| III sing. | conluctatus, a, um est |
| I plur. | conluctati, ae, a sumus |
| II plur. | conluctati, ae, a estis |
| III plur. | conluctati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conluctatus, a, um eram |
| II sing. | conluctatus, a, um eras |
| III sing. | conluctatus, a, um erat |
| I plur. | conluctati, ae, a eramus |
| II plur. | conluctati, ae, a eratis |
| III plur. | conluctati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | conluctatus, a, um ero |
| II sing. | conluctatus, a, um eris |
| III sing. | conluctatus, a, um erit |
| I plur. | conluctati, ae, a erimus |
| II plur. | conluctati, ae, a eritis |
| III plur. | conluctati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | conlucter |
| II sing. | conluctēris, conluctēre |
| III sing. | conluctētur |
| I plur. | conluctēmur |
| II plur. | conluctemĭni |
| III plur. | conluctentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conluctārer |
| II sing. | conluctarēris, conluctarēre |
| III sing. | conluctarētur |
| I plur. | conluctāremur |
| II plur. | conluctaremĭni |
| III plur. | conluctarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | conluctatus, a, um sim |
| II sing. | conluctatus, a, um sis |
| III sing. | conluctatus, a, um sit |
| I plur. | conluctati, ae, a simus |
| II plur. | conluctati, ae, a sitis |
| III plur. | conluctati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conluctatus, a, um essem |
| II sing. | conluctatus, a, um esses |
| III sing. | conluctatus, a, um esset |
| I plur. | conluctati, ae, a essemus |
| II plur. | conluctati, ae, a essetis |
| III plur. | conluctati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | conluctāre |
| II plur. | conluctamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | conluctātor |
| III sing. | conluctātor |
| II plur. | |
| III plur. | conluctantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| conluctāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | conluctatus, a, um esse |
| Plurale: | conluctati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | conluctatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | conluctatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| conluctans, antis |
| FUTUR |
| conluctatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | conluctatum |
| Passivo: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | conluctandi |
| Datif: | conluctando |
| Accusatif: | conluctandum |
| Ablatif: | conluctando |
| |
| GERUNDIVO |
| | |