Déclinaison / Conjugueur latin
conmitto - Diathèse active
(conmitto, conmittis, conmisi, conmittĕre, conmissum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | conmitto |
| II sing. | conmittis |
| III sing. | conmittit |
| I plur. | conmittĭmus |
| II plur. | conmittĭtis |
| III plur. | conmittunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conmittēbam |
| II sing. | conmittēbas |
| III sing. | conmittēbat |
| I plur. | conmittebāmus |
| II plur. | conmittebātis |
| III plur. | conmittēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | conmittam |
| II sing. | conmittes |
| III sing. | conmittet |
| I plur. | conmittēmus |
| II plur. | conmittētis |
| III plur. | conmittent |
| PARFAIT |
| I sing. | conmisi |
| II sing. | conmisisti, conmisti |
| III sing. | conmisit |
| I plur. | conmisĭmus |
| II plur. | conmisistis |
| III plur. | conmisērunt, conmisēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conmisĕram |
| II sing. | conmisĕras |
| III sing. | conmisĕrat |
| I plur. | conmiserāmus |
| II plur. | conmiserātis |
| III plur. | conmisĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | conmisĕro |
| II sing. | conmisĕris |
| III sing. | conmisĕrit |
| I plur. | conmiserĭmus |
| II plur. | conmiserĭtis |
| III plur. | conmisĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | conmittam |
| II sing. | conmittas |
| III sing. | conmittat |
| I plur. | conmittāmus |
| II plur. | conmittātis |
| III plur. | conmittant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conmittĕrem |
| II sing. | conmittĕres |
| III sing. | conmittĕret |
| I plur. | conmitterēmus |
| II plur. | conmitterētis |
| III plur. | conmittĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | conmisĕrim |
| II sing. | conmisĕris |
| III sing. | conmisĕrit, conmisserit |
| I plur. | conmiserĭmus |
| II plur. | conmiserĭtis |
| III plur. | conmisĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conmisissem |
| II sing. | conmisisses |
| III sing. | conmisisset |
| I plur. | conmisissēmus |
| II plur. | conmisissētis |
| III plur. | conmisissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | conmittĕ |
| II plur. | conmittĭte |
| FUTUR |
| II sing. | conmittĭto |
| III sing. | conmittĭto |
| II plur. | conmittitōte |
| III plur. | conmittunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| conmittens, entis |
| FUTUR |
| conmissūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| conmittĕre |
| PARFAIT |
| conmisisse |
| FUTUR |
| Singolare: | conmissūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | conmissūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | conmittendi |
| Datif: | conmittendo |
| Accusatif: | ad conmittendum |
| Ablatif: | conmittendo |
| SUPIN |
| conmissum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONMITTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|