Déclinaison / Conjugueur latin
conprĕcor - Diathèse active
(conprĕcor, conprĕcāris, conprĕcāri, conprecatus, conprecatum)
verbe transitif e intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | conprĕcor |
| II sing. | conprĕcāris, conprĕcāre |
| III sing. | conprĕcātur |
| I plur. | conprĕcāmur |
| II plur. | conprĕcamĭni |
| III plur. | conprĕcantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conprĕcābar |
| II sing. | conprĕcabāris, conprĕcabāre |
| III sing. | conprĕcabātur |
| I plur. | conprĕcabāmur |
| II plur. | conprĕcabamĭni |
| III plur. | conprĕcabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | conprĕcābor |
| II sing. | conprĕcabĕris, conprĕcabĕre |
| III sing. | conprĕcabĭtur |
| I plur. | conprĕcabĭmur |
| II plur. | conprĕcabimĭni |
| III plur. | conprĕcabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | conprecatus, –a, –um sum |
| II sing. | conprecatus, –a, –um es |
| III sing. | conprecatus, –a, –um est |
| I plur. | conprecati, –ae, –a sumus |
| II plur. | conprecati, –ae, –a estis |
| III plur. | conprecati, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conprecatus, –a, –um eram |
| II sing. | conprecatus, –a, –um eras |
| III sing. | conprecatus, –a, –um erat |
| I plur. | conprecati, –ae, –a eramus |
| II plur. | conprecati, –ae, –a eratis |
| III plur. | conprecati, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | conprecatus, –a, –um ero |
| II sing. | conprecatus, –a, –um eris |
| III sing. | conprecatus, –a, –um erit |
| I plur. | conprecati, –ae, –a erimus |
| II plur. | conprecati, –ae, –a eritis |
| III plur. | conprecati, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | conprĕcer |
| II sing. | conprĕcēris, conprĕcēre |
| III sing. | conprĕcētur |
| I plur. | conprĕcēmur |
| II plur. | conprĕcemĭni |
| III plur. | conprĕcentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conprĕcārer |
| II sing. | conprĕcarēris, conprĕcarēre |
| III sing. | conprĕcarētur |
| I plur. | conprĕcarēmur |
| II plur. | conprĕcaremĭni |
| III plur. | conprĕcarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | conprecatus, –a, –um sim |
| II sing. | conprecatus, –a, –um sis |
| III sing. | conprecatus, –a, –um sit |
| I plur. | conprecati, –ae, –a simus |
| II plur. | conprecati, –ae, –a sitis |
| III plur. | conprecati, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conprecatus, –a, –um essem |
| II sing. | conprecatus, –a, –um esses |
| III sing. | conprecatus, –a, –um esset |
| I plur. | conprecati, –ae, –a essemus |
| II plur. | conprecati, –ae, –a essetis |
| III plur. | conprecati, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | conprĕcāre |
| II plur. | conprĕcamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | conprĕcātor |
| III sing. | conprĕcātor |
| II plur. | – |
| III plur. | conprĕcantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| conprĕcāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | conprecatus, –a, –um esse |
| Plurale: | conprecati, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | conprecatūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | conprecatūros, –as, –a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| conprĕcans, –antis |
| FUTUR |
| conprecatūrūs, –a, –ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | conprecatum |
| Passivo: | conprecatu |
| GERUNDIF |
| Génitif: | conprĕcandi |
| Datif: | conprĕcando |
| Accusatif: | conprĕcandum |
| Ablatif: | conprĕcando |
| |
| GERUNDIVO |
| conprĕcandus, –a, –um |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONPRECOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
