Déclinaison / Conjugueur latin
conrŏgor - Diathèse passive
(conrŏgo, conrŏgas, conrogavi, conrŏgāre, conrogatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | conrŏgor |
| II sing. | conrŏgāris, conrŏgāre |
| III sing. | conrŏgātur |
| I plur. | conrŏgāmur |
| II plur. | conrŏgamĭni |
| III plur. | conrŏgantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conrŏgābar |
| II sing. | conrŏgabāris, conrŏgabāre |
| III sing. | conrŏgabātur |
| I plur. | conrŏgabāmur |
| II plur. | conrŏgabamĭni |
| III plur. | conrŏgabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | conrŏgābor |
| II sing. | conrŏgabĕris, conrŏgabĕre |
| III sing. | conrŏgabĭtur |
| I plur. | conrŏgabĭmur |
| II plur. | conrŏgabimĭni |
| III plur. | conrŏgabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | conrogatus, a, um sum |
| II sing. | conrogatus, a, um es |
| III sing. | conrogatus, a, um est |
| I plur. | conrogati, ae, a sumus |
| II plur. | conrogati, ae, a estis |
| III plur. | conrogati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conrogatus, a, um eram |
| II sing. | conrogatus, a, um eras |
| III sing. | conrogatus, a, um erat |
| I plur. | conrogati, ae, a eramus |
| II plur. | conrogati, ae, a eratis |
| III plur. | conrogati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | conrogatus, a, um ero |
| II sing. | conrogatus, a, um eris |
| III sing. | conrogatus, a, um erit |
| I plur. | conrogati, ae, a erimus |
| II plur. | conrogati, ae, a eritis |
| III plur. | conrogati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | conrŏger |
| II sing. | conrŏgēris, conrŏgēre |
| III sing. | conrŏgētur |
| I plur. | conrŏgēmur |
| II plur. | conrŏgemĭni |
| III plur. | conrŏgentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conrŏgārer |
| II sing. | conrŏgarēris, conrŏgarēre |
| III sing. | conrŏgarētur |
| I plur. | conrŏgarēmur |
| II plur. | conrŏgaremĭni |
| III plur. | conrŏgarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | conrogatus, a, um sim |
| II sing. | conrogatus, a, um sis |
| III sing. | conrogatus, a, um sit |
| I plur. | conrogati, ae, a simus |
| II plur. | conrogati, ae, a sitis |
| III plur. | conrogati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conrogatus, a, um essem |
| II sing. | conrogatus, a, um esses |
| III sing. | conrogatus, a, um esset |
| I plur. | conrogati, ae, a essemus |
| II plur. | conrogati, ae, a essetis |
| III plur. | conrogati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | conrŏgāre |
| II plur. | conrŏgamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | conrŏgātor |
| III sing. | conrŏgātor |
| II plur. | |
| III plur. | conrŏgantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| conrogatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| conrŏgāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | conrogatus, a, um esse |
| Plurale: | conrogati, ae, a esse |
| FUTUR |
| conrogatum esse |
| GERUNDIVO |
| conrŏgandus, a, um | |