Déclinaison / Conjugueur latin
consĕcro - Diathèse active
(consĕcro, consĕcras, consecravi, consĕcrāre, consecratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | consĕcro |
| II sing. | consĕcras |
| III sing. | consĕcrat |
| I plur. | consĕcrāmus |
| II plur. | consĕcrātis |
| III plur. | consĕcrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | consĕcrābam |
| II sing. | consĕcrābas |
| III sing. | consĕcrābat |
| I plur. | consĕcrabāmus |
| II plur. | consĕcrabātis |
| III plur. | consĕcrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | consĕcrābo |
| II sing. | consĕcrābis |
| III sing. | consĕcrābit |
| I plur. | consĕcrabĭmus |
| II plur. | consĕcrabĭtis |
| III plur. | consĕcrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | consecravi |
| II sing. | consecravisti |
| III sing. | consecravit |
| I plur. | consecravĭmus |
| II plur. | consecravistis |
| III plur. | consecravērunt, consecravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | consecravĕram |
| II sing. | consecravĕras |
| III sing. | consecravĕrat |
| I plur. | consecraverāmus |
| II plur. | consecraverātis |
| III plur. | consecravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | consecravĕro |
| II sing. | consecravĕris |
| III sing. | consecravĕrit |
| I plur. | consecraverĭmus |
| II plur. | consecraverĭtis |
| III plur. | consecravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | consĕcrem |
| II sing. | consĕcres |
| III sing. | consĕcret |
| I plur. | consĕcrēmus |
| II plur. | consĕcrētis |
| III plur. | consĕcrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | consĕcrārem |
| II sing. | consĕcrāres |
| III sing. | consĕcrāret |
| I plur. | consĕcrarēmus |
| II plur. | consĕcrarētis |
| III plur. | consĕcrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | consecravĕrim |
| II sing. | consecravĕris |
| III sing. | consecravĕrit |
| I plur. | consecraverĭmus |
| II plur. | consecraverĭtis |
| III plur. | consecravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | consecravissem |
| II sing. | consecravisses |
| III sing. | consecravisset |
| I plur. | consecravissēmus |
| II plur. | consecravissētis |
| III plur. | consecravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | consĕcra |
| II plur. | consĕcrāte |
| FUTUR |
| II sing. | consĕcrāto |
| III sing. | consĕcrāto |
| II plur. | consĕcratōte |
| III plur. | consĕcranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| consĕcrans, antis |
| FUTUR |
| consecratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| consĕcrāre |
| PARFAIT |
| consecravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | consecratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | consecratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | consĕcrandi |
| Datif: | consĕcrando |
| Accusatif: | ad consĕcrandum |
| Ablatif: | consĕcrando |
| SUPIN |
| consecratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONSECRO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|