Déclinaison / Conjugueur latin
dēclāmĭto - Diathèse active
(dēclāmĭto, dēclāmĭtas, declamitavi, dēclāmĭtāre, declamitatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dēclāmĭto |
| II sing. | dēclāmĭtas |
| III sing. | dēclāmĭtat |
| I plur. | dēclāmĭtāmus |
| II plur. | dēclāmĭtātis |
| III plur. | dēclāmĭtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēclāmĭtābam |
| II sing. | dēclāmĭtābas |
| III sing. | dēclāmĭtābat |
| I plur. | dēclāmĭtabāmus |
| II plur. | dēclāmĭtabātis |
| III plur. | dēclāmĭtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dēclāmĭtābo |
| II sing. | dēclāmĭtābis |
| III sing. | dēclāmĭtābit |
| I plur. | dēclāmĭtabĭmus |
| II plur. | dēclāmĭtabĭtis |
| III plur. | dēclāmĭtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | declamitavi |
| II sing. | declamitavisti |
| III sing. | declamitavit |
| I plur. | declamitavĭmus |
| II plur. | declamitavistis |
| III plur. | declamitavēreunt, declamitavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | declamitavĕram |
| II sing. | declamitavĕras |
| III sing. | declamitavĕrat |
| I plur. | declamitaverāmus |
| II plur. | declamitaverātis |
| III plur. | declamitavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | declamitavĕro |
| II sing. | declamitavĕris |
| III sing. | declamitavĕrit |
| I plur. | declamitaverĭmus |
| II plur. | declamitaverĭtis |
| III plur. | declamitavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dēclāmĭtem |
| II sing. | dēclāmĭtes |
| III sing. | dēclāmĭtet |
| I plur. | dēclāmĭtēmus |
| II plur. | dēclāmĭtētis |
| III plur. | dēclāmĭtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēclāmĭtārem |
| II sing. | dēclāmĭtāres |
| III sing. | dēclāmĭtāret |
| I plur. | dēclāmĭtarēmus |
| II plur. | dēclāmĭtarētis |
| III plur. | dēclāmĭtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | declamitavĕrim |
| II sing. | declamitavĕris |
| III sing. | declamitavĕrit |
| I plur. | declamitaverĭmus |
| II plur. | declamitaverĭtis |
| III plur. | declamitavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | declamitavissem |
| II sing. | declamitavisses |
| III sing. | declamitavisset |
| I plur. | declamitavissēmus |
| II plur. | declamitavissētis |
| III plur. | declamitavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dēclāmĭta |
| II plur. | dēclāmĭtāte |
| FUTUR |
| II sing. | dēclāmĭtāto |
| III sing. | dēclāmĭtāto |
| II plur. | dēclāmĭtatōte |
| III plur. | dēclāmĭtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dēclāmĭtans, antis |
| FUTUR |
| declamitatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dēclāmĭtāre |
| PARFAIT |
| declamitavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | declamitatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | declamitatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dēclāmĭtandi |
| Datif: | dēclāmĭtando |
| Accusatif: | ad dēclāmĭtandum |
| Ablatif: | dēclāmĭtando |
| SUPIN |
| declamitatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DECLAMITO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|