Déclinaison / Conjugueur latin
dēfĭcĭo - Diathèse active
(dēfĭcĭo, dēfĭcis, defeci, dēfĭcĕre, defectum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison in -io
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dēfĭcĭo |
| II sing. | dēfĭcis |
| III sing. | dēfĭcit |
| I plur. | dēfĭcīmus |
| II plur. | dēfĭcītis |
| III plur. | dēfĭcĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēfĭciēbam |
| II sing. | dēfĭciēbas |
| III sing. | dēfĭciēbat |
| I plur. | dēfĭciebāmus |
| II plur. | dēfĭciebātis |
| III plur. | dēfĭciēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dēfĭcĭam |
| II sing. | dēfĭcĭes |
| III sing. | dēfĭcĭet |
| I plur. | dēfĭciēmus |
| II plur. | dēfĭciētis |
| III plur. | dēfĭcĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | defeci |
| II sing. | defecisti |
| III sing. | defecit |
| I plur. | defecĭmus |
| II plur. | defecistis |
| III plur. | defecērunt, defecēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | defecĕram |
| II sing. | defecĕras |
| III sing. | defecĕrat |
| I plur. | defecerāmus |
| II plur. | defecerātis |
| III plur. | defecērant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | defecĕro |
| II sing. | defecĕris |
| III sing. | defecĕrit |
| I plur. | defecerĭmus |
| II plur. | defecerĭtis |
| III plur. | defecĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dēfĭcĭam |
| II sing. | dēfĭcĭas |
| III sing. | dēfĭcĭat |
| I plur. | dēfĭciāmus |
| II plur. | dēfĭciātis |
| III plur. | dēfĭcĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēfĭcĕrem |
| II sing. | dēfĭcĕres |
| III sing. | dēfĭcĕret |
| I plur. | dēfĭcerēmus |
| II plur. | dēfĭcerētis |
| III plur. | dēfĭcĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | defecĕrim |
| II sing. | defecĕris |
| III sing. | defecĕrit, defexit |
| I plur. | defecerĭmus |
| II plur. | defecerĭtis |
| III plur. | defecĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | defecissem |
| II sing. | defecisses |
| III sing. | defecisset |
| I plur. | defecissēmus |
| II plur. | defecissētis |
| III plur. | defecissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dēfĭce |
| II plur. | dēfĭcĭte |
| FUTUR |
| II sing. | dēfĭcĭto |
| III sing. | dēfĭcĭto |
| II plur. | dēfĭcitōte |
| III plur. | dēfĭciunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dēfĭciens, ientis |
| FUTUR |
| defectūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dēfĭcĕre |
| PARFAIT |
| defecisse |
| FUTUR |
| Singolare: | defectūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | defectūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dēfĭciendi |
| Datif: | dēfĭciendo |
| Accusatif: | ad dēfĭciendum |
| Ablatif: | dēfĭciendo |
| SUPIN |
| defectum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DEFICIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|