Déclinaison / Conjugueur latin
dēmento - Diathèse active
(dēmento, dēmentas, dementavi, dēmentāre, dementatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dēmento |
| II sing. | dēmentas |
| III sing. | dēmentat |
| I plur. | dēmentāmus |
| II plur. | dēmentātis |
| III plur. | dēmentant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēmentābam |
| II sing. | dēmentābas |
| III sing. | dēmentābat |
| I plur. | dēmentabāmus |
| II plur. | dēmentabātis |
| III plur. | dēmentābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dēmentābo |
| II sing. | dēmentābis |
| III sing. | dēmentābit |
| I plur. | dēmentabĭmus |
| II plur. | dēmentabĭtis |
| III plur. | dēmentābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | dementavi |
| II sing. | dementavisti |
| III sing. | dementavit |
| I plur. | dementavĭmus |
| II plur. | dementavistis |
| III plur. | dementavēreunt, dementavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dementavĕram |
| II sing. | dementavĕras |
| III sing. | dementavĕrat |
| I plur. | dementaverāmus |
| II plur. | dementaverātis |
| III plur. | dementavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | dementavĕro |
| II sing. | dementavĕris |
| III sing. | dementavĕrit |
| I plur. | dementaverĭmus |
| II plur. | dementaverĭtis |
| III plur. | dementavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dēmentem |
| II sing. | dēmentes |
| III sing. | dēmentet |
| I plur. | dēmentēmus |
| II plur. | dēmentētis |
| III plur. | dēmentent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēmentārem |
| II sing. | dēmentāres |
| III sing. | dēmentāret |
| I plur. | dēmentarēmus |
| II plur. | dēmentarētis |
| III plur. | dēmentārent |
| PARFAIT |
| I sing. | dementavĕrim |
| II sing. | dementavĕris |
| III sing. | dementavĕrit |
| I plur. | dementaverĭmus |
| II plur. | dementaverĭtis |
| III plur. | dementavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dementavissem |
| II sing. | dementavisses |
| III sing. | dementavisset |
| I plur. | dementavissēmus |
| II plur. | dementavissētis |
| III plur. | dementavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dēmenta |
| II plur. | dēmentāte |
| FUTUR |
| II sing. | dēmentāto |
| III sing. | dēmentāto |
| II plur. | dēmentatōte |
| III plur. | dēmentanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dēmentans, antis |
| FUTUR |
| dementatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dēmentāre |
| PARFAIT |
| dementavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | dementatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | dementatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dēmentandi |
| Datif: | dēmentando |
| Accusatif: | ad dēmentandum |
| Ablatif: | dēmentando |
| SUPIN |
| dementatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DEMENTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|