Déclinaison / Conjugueur latin
dĕoscŭlor - Diathèse active
(dĕoscŭlor, dĕoscŭlāris, dĕoscŭlāri, deosculatus, deosculatum)
verbe transitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | dĕoscŭlor |
| II sing. | dĕoscŭlāris, dĕoscŭlāre |
| III sing. | dĕoscŭlātur |
| I plur. | dĕoscŭlāmur |
| II plur. | dĕoscŭlamĭni |
| III plur. | dĕoscŭlantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dĕoscŭlābar |
| II sing. | dĕoscŭlabāris, dĕoscŭlabāre |
| III sing. | dĕoscŭlabātur |
| I plur. | dĕoscŭlabāmur |
| II plur. | dĕoscŭlabamĭni |
| III plur. | dĕoscŭlabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dĕoscŭlābor |
| II sing. | dĕoscŭlabĕris, dĕoscŭlabĕre |
| III sing. | dĕoscŭlabĭtur |
| I plur. | dĕoscŭlabĭmur |
| II plur. | dĕoscŭlabimĭni |
| III plur. | dĕoscŭlabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | deosculatus, a, um sum |
| II sing. | deosculatus, a, um es |
| III sing. | deosculatus, a, um est |
| I plur. | deosculati, ae, a sumus |
| II plur. | deosculati, ae, a estis |
| III plur. | deosculati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | deosculatus, a, um eram |
| II sing. | deosculatus, a, um eras |
| III sing. | deosculatus, a, um erat |
| I plur. | deosculati, ae, a eramus |
| II plur. | deosculati, ae, a eratis |
| III plur. | deosculati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | deosculatus, a, um ero |
| II sing. | deosculatus, a, um eris |
| III sing. | deosculatus, a, um erit |
| I plur. | deosculati, ae, a erimus |
| II plur. | deosculati, ae, a eritis |
| III plur. | deosculati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | dĕoscŭler |
| II sing. | dĕoscŭlēris, dĕoscŭlēre |
| III sing. | dĕoscŭlētur |
| I plur. | dĕoscŭlēmur |
| II plur. | dĕoscŭlemĭni |
| III plur. | dĕoscŭlentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dĕoscŭlārer |
| II sing. | dĕoscŭlarēris, dĕoscŭlarēre |
| III sing. | dĕoscŭlarētur |
| I plur. | dĕoscŭlarēmur |
| II plur. | dĕoscŭlaremĭni |
| III plur. | dĕoscŭlarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | deosculatus, a, um sim |
| II sing. | deosculatus, a, um sis |
| III sing. | deosculatus, a, um sit |
| I plur. | deosculati, ae, a simus |
| II plur. | deosculati, ae, a sitis |
| III plur. | deosculati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | deosculatus, a, um essem |
| II sing. | deosculatus, a, um esses |
| III sing. | deosculatus, a, um esset |
| I plur. | deosculati, ae, a essemus |
| II plur. | deosculati, ae, a essetis |
| III plur. | deosculati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dĕoscŭlāre |
| II plur. | dĕoscŭlamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | dĕoscŭlātor |
| III sing. | dĕoscŭlātor |
| II plur. | |
| III plur. | dĕoscŭlantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| dĕoscŭlāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | deosculatus, a, um esse |
| Plurale: | deosculati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | deosculatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | deosculatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dĕoscŭlans, antis |
| FUTUR |
| deosculatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | deosculatum |
| Passivo: | deosculatu |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dĕoscŭlandi |
| Datif: | dĕoscŭlando |
| Accusatif: | dĕoscŭlandum |
| Ablatif: | dĕoscŭlando |
| |
| GERUNDIVO |
| dĕoscŭlandus, a, um |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DEOSCULOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|