Déclinaison / Conjugueur latin
dēsīdĕro - Diathèse active
(dēsīdĕro, dēsīdĕras, desideravi, dēsīdĕrāre, desideratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dēsīdĕro |
| II sing. | dēsīdĕras |
| III sing. | dēsīdĕrat |
| I plur. | dēsīdĕrāmus |
| II plur. | dēsīdĕrātis |
| III plur. | dēsīdĕrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēsīdĕrābam |
| II sing. | dēsīdĕrābas |
| III sing. | dēsīdĕrābat |
| I plur. | dēsīdĕrabāmus |
| II plur. | dēsīdĕrabātis |
| III plur. | dēsīdĕrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dēsīdĕrābo |
| II sing. | dēsīdĕrābis |
| III sing. | dēsīdĕrābit |
| I plur. | dēsīdĕrabĭmus |
| II plur. | dēsīdĕrabĭtis |
| III plur. | dēsīdĕrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | desideravi |
| II sing. | desideravisti |
| III sing. | desideravit |
| I plur. | desideravĭmus |
| II plur. | desideravistis |
| III plur. | desideravērunt, desideravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | desideravĕram |
| II sing. | desideravĕras |
| III sing. | desideravĕrat |
| I plur. | desideraverāmus |
| II plur. | desideraverātis |
| III plur. | desideravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | desideravĕro |
| II sing. | desideravĕris |
| III sing. | desideravĕrit |
| I plur. | desideraverĭmus |
| II plur. | desideraverĭtis |
| III plur. | desideravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dēsīdĕrem |
| II sing. | dēsīdĕres |
| III sing. | dēsīdĕret |
| I plur. | dēsīdĕrēmus |
| II plur. | dēsīdĕrētis |
| III plur. | dēsīdĕrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēsīdĕrārem |
| II sing. | dēsīdĕrāres |
| III sing. | dēsīdĕrāret |
| I plur. | dēsīdĕrarēmus |
| II plur. | dēsīdĕrarētis |
| III plur. | dēsīdĕrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | desideravĕrim |
| II sing. | desideravĕris |
| III sing. | desideravĕrit |
| I plur. | desideraverĭmus |
| II plur. | desideraverĭtis |
| III plur. | desideravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | desideravissem |
| II sing. | desideravisses |
| III sing. | desideravisset |
| I plur. | desideravissēmus |
| II plur. | desideravissētis |
| III plur. | desideravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dēsīdĕra |
| II plur. | dēsīdĕrāte |
| FUTUR |
| II sing. | dēsīdĕrāto |
| III sing. | dēsīdĕrāto |
| II plur. | dēsīdĕratōte |
| III plur. | dēsīdĕranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dēsīdĕrans, antis |
| FUTUR |
| desideratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dēsīdĕrāre |
| PARFAIT |
| desideravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | desideratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | desideratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dēsīdĕrandi |
| Datif: | dēsīdĕrando |
| Accusatif: | ad dēsīdĕrandum |
| Ablatif: | dēsīdĕrando |
| SUPIN |
| desideratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DESIDERO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|