Déclinaison / Conjugueur latin
dēverto - Diathèse active
(dēverto, dēvertis, deverti, dēvertĕre, deversum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dēverto |
| II sing. | dēvertis |
| III sing. | dēvertit |
| I plur. | dēvertĭmus |
| II plur. | dēvertĭtis |
| III plur. | dēvertunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēvertēbam |
| II sing. | dēvertēbas |
| III sing. | dēvertēbat |
| I plur. | dēvertebāmus |
| II plur. | dēvertebātis |
| III plur. | dēvertēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dēvertam |
| II sing. | dēvertes |
| III sing. | dēvertet |
| I plur. | dēvertēmus |
| II plur. | dēvertētis |
| III plur. | dēvertent |
| PARFAIT |
| I sing. | deverti |
| II sing. | devertisti |
| III sing. | devertit |
| I plur. | devertĭmus |
| II plur. | devertistis |
| III plur. | devertērunt, devertēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | devertĕram |
| II sing. | devertĕras |
| III sing. | devertĕrat |
| I plur. | deverterāmus |
| II plur. | deverterātis |
| III plur. | devertĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | devertĕro |
| II sing. | devertĕris |
| III sing. | devertĕrit |
| I plur. | deverterĭmus |
| II plur. | deverterĭtis |
| III plur. | devertĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dēvertam |
| II sing. | dēvertas |
| III sing. | dēvertat |
| I plur. | dēvertāmus |
| II plur. | dēvertātis |
| III plur. | dēvertant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēvertĕrem |
| II sing. | dēvertĕres |
| III sing. | dēvertĕret |
| I plur. | dēverterēmus |
| II plur. | dēverterētis |
| III plur. | dēvertĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | devertĕrim |
| II sing. | devertĕris |
| III sing. | devertĕrit |
| I plur. | deverterĭmus |
| II plur. | deverterĭtis |
| III plur. | devertĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | devertissem |
| II sing. | devertisses |
| III sing. | devertisset |
| I plur. | devertissēmus |
| II plur. | devertissētis |
| III plur. | devertissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dēvertĕ |
| II plur. | dēvertĭte |
| FUTUR |
| II sing. | dēvertĭto |
| III sing. | dēvertĭto |
| II plur. | dēvertitōte |
| III plur. | dēvertunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dēvertens, entis |
| FUTUR |
| deversūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dēvertĕre |
| PARFAIT |
| devertisse |
| FUTUR |
| Singolare: | deversūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | deversūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dēvertendi |
| Datif: | dēvertendo |
| Accusatif: | ad dēvertendum |
| Ablatif: | dēvertendo |
| SUPIN |
| deversum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DEVERTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|