Déclinaison / Conjugueur latin
dīrrumpo - Diathèse active
(dīrrumpo, dīrrumpis, dirrupi, dīrrumpĕre, dirruptum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dīrrumpo |
| II sing. | dīrrumpis |
| III sing. | dīrrumpit |
| I plur. | dīrrumpĭmus |
| II plur. | dīrrumpĭtis |
| III plur. | dīrrumpunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dīrrumpēbam |
| II sing. | dīrrumpēbas |
| III sing. | dīrrumpēbat |
| I plur. | dīrrumpebāmus |
| II plur. | dīrrumpebātis |
| III plur. | dīrrumpēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dīrrumpam |
| II sing. | dīrrumpes |
| III sing. | dīrrumpet |
| I plur. | dīrrumpēmus |
| II plur. | dīrrumpētis |
| III plur. | dīrrumpent |
| PARFAIT |
| I sing. | dirrupi |
| II sing. | dirrupisti |
| III sing. | dirrupit |
| I plur. | dirrupĭmus |
| II plur. | dirrupistis |
| III plur. | dirrupērunt, dirrupēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dirrupĕram |
| II sing. | dirrupĕras |
| III sing. | dirrupĕrat |
| I plur. | dirruperāmus |
| II plur. | dirruperātis |
| III plur. | dirrupĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | dirrupĕro |
| II sing. | dirrupĕris |
| III sing. | dirrupĕrit |
| I plur. | dirruperĭmus |
| II plur. | dirruperĭtis |
| III plur. | dirrupĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dīrrumpam |
| II sing. | dīrrumpas |
| III sing. | dīrrumpat |
| I plur. | dīrrumpāmus |
| II plur. | dīrrumpātis |
| III plur. | dīrrumpant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dīrrumpĕrem |
| II sing. | dīrrumpĕres |
| III sing. | dīrrumpĕret |
| I plur. | dīrrumperēmus |
| II plur. | dīrrumperētis |
| III plur. | dīrrumpĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | dirrupĕrim |
| II sing. | dirrupĕris |
| III sing. | dirrupĕrit |
| I plur. | dirruperĭmus |
| II plur. | dirruperĭtis |
| III plur. | dirrupĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dirrupissem |
| II sing. | dirrupisses |
| III sing. | dirrupisset |
| I plur. | dirrupissēmus |
| II plur. | dirrupissētis |
| III plur. | dirrupissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dīrrumpĕ |
| II plur. | dīrrumpĭte |
| FUTUR |
| II sing. | dīrrumpĭto |
| III sing. | dīrrumpĭto |
| II plur. | dīrrumpitōte |
| III plur. | dīrrumpunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dīrrumpens, entis |
| FUTUR |
| dirruptūrūs o dirrumptūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dīrrumpĕre |
| PARFAIT |
| dirrupisse |
| FUTUR |
| Singolare: | dirruptūrūm o dirrumptūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | dirruptūros o dirrumptūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dīrrumpendi |
| Datif: | dīrrumpendo |
| Accusatif: | ad dīrrumpendum |
| Ablatif: | dīrrumpendo |
| SUPIN |
| dirruptum o dirrumptum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DIRRUMPO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|