Déclinaison / Conjugueur latin
dispĭcĭo - Diathèse active
(dispĭcĭo, dispĭcis, dispexi, dispĭcĕre, dispectum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison in -io
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dispĭcĭo |
| II sing. | dispĭcis |
| III sing. | dispĭcit |
| I plur. | dispĭcīmus |
| II plur. | dispĭcītis |
| III plur. | dispĭcĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dispĭciēbam |
| II sing. | dispĭciēbas |
| III sing. | dispĭciēbat |
| I plur. | dispĭciebāmus |
| II plur. | dispĭciebātis |
| III plur. | dispĭciēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dispĭcĭam |
| II sing. | dispĭcĭes |
| III sing. | dispĭcĭet |
| I plur. | dispĭciēmus |
| II plur. | dispĭciētis |
| III plur. | dispĭcĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | dispexi |
| II sing. | dispexisti |
| III sing. | dispexit |
| I plur. | dispexĭmus |
| II plur. | dispexistis |
| III plur. | dispexērunt, dispexēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dispexĕram |
| II sing. | dispexĕras |
| III sing. | dispexĕrat |
| I plur. | dispexerāmus |
| II plur. | dispexerātis |
| III plur. | dispexērant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | dispexĕro |
| II sing. | dispexĕris |
| III sing. | dispexĕrit |
| I plur. | dispexerĭmus |
| II plur. | dispexerĭtis |
| III plur. | dispexĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dispĭcĭam |
| II sing. | dispĭcĭas |
| III sing. | dispĭcĭat |
| I plur. | dispĭciāmus |
| II plur. | dispĭciātis |
| III plur. | dispĭcĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dispĭcĕrem |
| II sing. | dispĭcĕres |
| III sing. | dispĭcĕret |
| I plur. | dispĭcerēmus |
| II plur. | dispĭcerētis |
| III plur. | dispĭcĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | dispexĕrim |
| II sing. | dispexĕris |
| III sing. | dispexĕrit |
| I plur. | dispexerĭmus |
| II plur. | dispexerĭtis |
| III plur. | dispexĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dispexissem |
| II sing. | dispexisses |
| III sing. | dispexisset |
| I plur. | dispexissēmus |
| II plur. | dispexissētis |
| III plur. | dispexissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dispĭce |
| II plur. | dispĭcĭte |
| FUTUR |
| II sing. | dispĭcĭto |
| III sing. | dispĭcĭto |
| II plur. | dispĭcitōte |
| III plur. | dispĭciunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dispĭciens, ientis |
| FUTUR |
| dispectūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dispĭcĕre |
| PARFAIT |
| dispexisse |
| FUTUR |
| Singolare: | dispectūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | dispectūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dispĭciendi |
| Datif: | dispĭciendo |
| Accusatif: | ad dispĭciendum |
| Ablatif: | dispĭciendo |
| SUPIN |
| dispectum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISPICIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|