Déclinaison / Conjugueur latin
dispungo - Diathèse active
(dispungo, dispungis, dispunxi, dispungĕre, dispunctum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dispungo |
| II sing. | dispungis |
| III sing. | dispungit |
| I plur. | dispungĭmus |
| II plur. | dispungĭtis |
| III plur. | dispungunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dispungēbam |
| II sing. | dispungēbas |
| III sing. | dispungēbat |
| I plur. | dispungebāmus |
| II plur. | dispungebātis |
| III plur. | dispungēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dispungam |
| II sing. | dispunges |
| III sing. | dispunget |
| I plur. | dispungēmus |
| II plur. | dispungētis |
| III plur. | dispungent |
| PARFAIT |
| I sing. | dispunxi |
| II sing. | dispunxisti |
| III sing. | dispunxit |
| I plur. | dispunxĭmus |
| II plur. | dispunxistis |
| III plur. | dispunxērunt, dispunxēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dispunxĕram |
| II sing. | dispunxĕras |
| III sing. | dispunxĕrat |
| I plur. | dispunxerāmus |
| II plur. | dispunxerātis |
| III plur. | dispunxĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | dispunxĕro |
| II sing. | dispunxĕris |
| III sing. | dispunxĕrit |
| I plur. | dispunxerĭmus |
| II plur. | dispunxerĭtis |
| III plur. | dispunxĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dispungam |
| II sing. | dispungas |
| III sing. | dispungat |
| I plur. | dispungāmus |
| II plur. | dispungātis |
| III plur. | dispungant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dispungĕrem |
| II sing. | dispungĕres |
| III sing. | dispungĕret |
| I plur. | dispungerēmus |
| II plur. | dispungerētis |
| III plur. | dispungĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | dispunxĕrim |
| II sing. | dispunxĕris |
| III sing. | dispunxĕrit |
| I plur. | dispunxerĭmus |
| II plur. | dispunxerĭtis |
| III plur. | dispunxĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dispunxissem |
| II sing. | dispunxisses |
| III sing. | dispunxisset |
| I plur. | dispunxissēmus |
| II plur. | dispunxissētis |
| III plur. | dispunxissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dispungĕ |
| II plur. | dispungĭte |
| FUTUR |
| II sing. | dispungĭto |
| III sing. | dispungĭto |
| II plur. | dispungitōte |
| III plur. | dispungunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dispungens, entis |
| FUTUR |
| dispunctūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dispungĕre |
| PARFAIT |
| dispunxisse |
| FUTUR |
| Singolare: | dispunctūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | dispunctūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dispungendi |
| Datif: | dispungendo |
| Accusatif: | ad dispungendum |
| Ablatif: | dispungendo |
| SUPIN |
| dispunctum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISPUNGO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|