Déclinaison / Conjugueur latin
dīsrumpo - Diathèse active
(dīsrumpo, dīsrumpis, disrupi, dīsrumpĕre, disruptum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dīsrumpo |
| II sing. | dīsrumpis |
| III sing. | dīsrumpit |
| I plur. | dīsrumpĭmus |
| II plur. | dīsrumpĭtis |
| III plur. | dīsrumpunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dīsrumpēbam |
| II sing. | dīsrumpēbas |
| III sing. | dīsrumpēbat |
| I plur. | dīsrumpebāmus |
| II plur. | dīsrumpebātis |
| III plur. | dīsrumpēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dīsrumpam |
| II sing. | dīsrumpes |
| III sing. | dīsrumpet |
| I plur. | dīsrumpēmus |
| II plur. | dīsrumpētis |
| III plur. | dīsrumpent |
| PARFAIT |
| I sing. | disrupi |
| II sing. | disrupisti |
| III sing. | disrupit |
| I plur. | disrupĭmus |
| II plur. | disrupistis |
| III plur. | disrupērunt, disrupēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | disrupĕram |
| II sing. | disrupĕras |
| III sing. | disrupĕrat |
| I plur. | disruperāmus |
| II plur. | disruperātis |
| III plur. | disrupĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | disrupĕro |
| II sing. | disrupĕris |
| III sing. | disrupĕrit |
| I plur. | disruperĭmus |
| II plur. | disruperĭtis |
| III plur. | disrupĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dīsrumpam |
| II sing. | dīsrumpas |
| III sing. | dīsrumpat |
| I plur. | dīsrumpāmus |
| II plur. | dīsrumpātis |
| III plur. | dīsrumpant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dīsrumpĕrem |
| II sing. | dīsrumpĕres |
| III sing. | dīsrumpĕret |
| I plur. | dīsrumperēmus |
| II plur. | dīsrumperētis |
| III plur. | dīsrumpĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | disrupĕrim |
| II sing. | disrupĕris |
| III sing. | disrupĕrit |
| I plur. | disruperĭmus |
| II plur. | disruperĭtis |
| III plur. | disrupĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | disrupissem |
| II sing. | disrupisses |
| III sing. | disrupisset |
| I plur. | disrupissēmus |
| II plur. | disrupissētis |
| III plur. | disrupissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dīsrumpĕ |
| II plur. | dīsrumpĭte |
| FUTUR |
| II sing. | dīsrumpĭto |
| III sing. | dīsrumpĭto |
| II plur. | dīsrumpitōte |
| III plur. | dīsrumpunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dīsrumpens, entis |
| FUTUR |
| disruptūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dīsrumpĕre |
| PARFAIT |
| disrupisse |
| FUTUR |
| Singolare: | disruptūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | disruptūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dīsrumpendi |
| Datif: | dīsrumpendo |
| Accusatif: | ad dīsrumpendum |
| Ablatif: | dīsrumpendo |
| SUPIN |
| disruptum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISRUMPO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|