Déclinaison / Conjugueur latin
distrăho - Diathèse active
(distrăho, distrăhis, distraxi, distrăhĕre, distractum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | distrăho |
| II sing. | distrăhis |
| III sing. | distrăhit |
| I plur. | distrăhĭmus |
| II plur. | distrăhĭtis |
| III plur. | distrăhunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | distrăhēbam |
| II sing. | distrăhēbas |
| III sing. | distrăhēbat |
| I plur. | distrăhebāmus |
| II plur. | distrăhebātis |
| III plur. | distrăhēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | distrăham |
| II sing. | distrăhes |
| III sing. | distrăhet |
| I plur. | distrăhēmus |
| II plur. | distrăhētis |
| III plur. | distrăhent |
| PARFAIT |
| I sing. | distraxi |
| II sing. | distraxisti |
| III sing. | distraxit |
| I plur. | distraxĭmus |
| II plur. | distraxistis |
| III plur. | distraxērunt, distraxēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | distraxĕram |
| II sing. | distraxĕras |
| III sing. | distraxĕrat |
| I plur. | distraxerāmus |
| II plur. | distraxerātis |
| III plur. | distraxĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | distraxĕro |
| II sing. | distraxĕris |
| III sing. | distraxĕrit |
| I plur. | distraxerĭmus |
| II plur. | distraxerĭtis |
| III plur. | distraxĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | distrăham |
| II sing. | distrăhas |
| III sing. | distrăhat |
| I plur. | distrăhāmus |
| II plur. | distrăhātis |
| III plur. | distrăhant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | distrăhĕrem |
| II sing. | distrăhĕres |
| III sing. | distrăhĕret |
| I plur. | distrăherēmus |
| II plur. | distrăherētis |
| III plur. | distrăhĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | distraxĕrim |
| II sing. | distraxĕris |
| III sing. | distraxĕrit |
| I plur. | distraxerĭmus |
| II plur. | distraxerĭtis |
| III plur. | distraxĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | distraxissem |
| II sing. | distraxisses |
| III sing. | distraxisset |
| I plur. | distraxissēmus |
| II plur. | distraxissētis |
| III plur. | distraxissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | distrăhĕ |
| II plur. | distrăhĭte |
| FUTUR |
| II sing. | distrăhĭto |
| III sing. | distrăhĭto |
| II plur. | distrăhitōte |
| III plur. | distrăhunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| distrăhens, entis |
| FUTUR |
| distractūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| distrăhĕre |
| PARFAIT |
| distraxisse |
| FUTUR |
| Singolare: | distractūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | distractūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | distrăhendi |
| Datif: | distrăhendo |
| Accusatif: | ad distrăhendum |
| Ablatif: | distrăhendo |
| SUPIN |
| distractum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISTRAHO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|