Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | dīvĕs |
| Gen. | divitis |
| Dat. | diviti |
| Acc. | divitem |
| Abl. | divite, diti |
| Voc. | dīvĕs |
| PLURIEL |
| Nom. | divites |
| Gen. | divitĭum, ditium |
| Dat. | divitĭbus |
| Acc. | divites |
| Abl. | divitĭbus |
| Voc. | divites |
| SINGULIER |
| Nom. | dīvĕs |
| Gen. | divitis |
| Dat. | diviti |
| Acc. | divitem |
| Abl. | divite, diti |
| Voc. | dīvĕs |
| PLURIEL |
| Nom. | divites |
| Gen. | divitĭum, ditium |
| Dat. | divitĭbus |
| Acc. | divites |
| Abl. | divitĭbus |
| Voc. | divites |
| SINGULIER |
| Nom. | dīvĕs |
| Gen. | divitis |
| Dat. | diviti |
| Acc. | dīvĕs |
| Abl. | divite, diti |
| Voc. | dīvĕs |
| PLURIEL |
| Nom. | divitĭa, ditia |
| Gen. | divitĭum, ditium |
| Dat. | divitĭbus |
| Acc. | divitĭa, ditia |
| Abl. | divitĭbus | |