Déclinaison / Conjugueur latin
dīvolgor - Diathèse passive
(dīvolgo, dīvolgas, divolgavi, dīvolgāre, divolgatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dīvolgor |
| II sing. | dīvolgāris, dīvolgāre |
| III sing. | dīvolgātur |
| I plur. | dīvolgāmur |
| II plur. | dīvolgamĭni |
| III plur. | dīvolgantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dīvolgābar |
| II sing. | dīvolgabāris, dīvolgabāre |
| III sing. | dīvolgabātur |
| I plur. | dīvolgabāmur |
| II plur. | dīvolgabamĭni |
| III plur. | dīvolgabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dīvolgābor |
| II sing. | dīvolgabĕris, dīvolgabĕre |
| III sing. | dīvolgabĭtur |
| I plur. | dīvolgabĭmur |
| II plur. | dīvolgabimĭni |
| III plur. | dīvolgabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | divolgatus, –a, –um sum |
| II sing. | divolgatus, –a, –um es |
| III sing. | divolgatus, –a, –um est |
| I plur. | divolgati, –ae, –a sumus |
| II plur. | divolgati, –ae, –a estis |
| III plur. | divolgati, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | divolgatus, –a, –um eram |
| II sing. | divolgatus, –a, –um eras |
| III sing. | divolgatus, –a, –um erat |
| I plur. | divolgati, –ae, –a eramus |
| II plur. | divolgati, –ae, –a eratis |
| III plur. | divolgati, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | divolgatus, –a, –um ero |
| II sing. | divolgatus, –a, –um eris |
| III sing. | divolgatus, –a, –um erit |
| I plur. | divolgati, –ae, –a erimus |
| II plur. | divolgati, –ae, –a eritis |
| III plur. | divolgati, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | dīvolger |
| II sing. | dīvolgēris, dīvolgēre |
| III sing. | dīvolgētur |
| I plur. | dīvolgēmur |
| II plur. | dīvolgemĭni |
| III plur. | dīvolgentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dīvolgārer |
| II sing. | dīvolgarēris, dīvolgarēre |
| III sing. | dīvolgarētur |
| I plur. | dīvolgarēmur |
| II plur. | dīvolgaremĭni |
| III plur. | dīvolgarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | divolgatus, –a, –um sim |
| II sing. | divolgatus, –a, –um sis |
| III sing. | divolgatus, –a, –um sit |
| I plur. | divolgati, –ae, –a simus |
| II plur. | divolgati, –ae, –a sitis |
| III plur. | divolgati, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | divolgatus, –a, –um essem |
| II sing. | divolgatus, –a, –um esses |
| III sing. | divolgatus, –a, –um esset |
| I plur. | divolgati, –ae, –a essemus |
| II plur. | divolgati, –ae, –a essetis |
| III plur. | divolgati, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dīvolgāre |
| II plur. | dīvolgamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | dīvolgātor |
| III sing. | dīvolgātor |
| II plur. | – |
| III plur. | dīvolgantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| divolgatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| dīvolgāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | divolgatus, –a, –um esse |
| Plurale: | divolgati, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| divolgatum esse |
| GERUNDIVO |
| dīvolgandus, –a, –um |
| SUPIN |
| divolgatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DIVOLGOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
