Déclinaison / Conjugueur latin
effēmĭno - Diathèse active
(effēmĭno, effēmĭnas, effeminavi, effēmĭnāre, effeminatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | effēmĭno |
| II sing. | effēmĭnas |
| III sing. | effēmĭnat |
| I plur. | effēmĭnāmus |
| II plur. | effēmĭnātis |
| III plur. | effēmĭnant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | effēmĭnābam |
| II sing. | effēmĭnābas |
| III sing. | effēmĭnābat |
| I plur. | effēmĭnabāmus |
| II plur. | effēmĭnabātis |
| III plur. | effēmĭnābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | effēmĭnābo |
| II sing. | effēmĭnābis |
| III sing. | effēmĭnābit |
| I plur. | effēmĭnabĭmus |
| II plur. | effēmĭnabĭtis |
| III plur. | effēmĭnābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | effeminavi |
| II sing. | effeminavisti |
| III sing. | effeminavit |
| I plur. | effeminavĭmus |
| II plur. | effeminavistis |
| III plur. | effeminavērunt, effeminavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | effeminavĕram |
| II sing. | effeminavĕras |
| III sing. | effeminavĕrat |
| I plur. | effeminaverāmus |
| II plur. | effeminaverātis |
| III plur. | effeminavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | effeminavĕro |
| II sing. | effeminavĕris |
| III sing. | effeminavĕrit |
| I plur. | effeminaverĭmus |
| II plur. | effeminaverĭtis |
| III plur. | effeminavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | effēmĭnem |
| II sing. | effēmĭnes |
| III sing. | effēmĭnet |
| I plur. | effēmĭnēmus |
| II plur. | effēmĭnētis |
| III plur. | effēmĭnent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | effēmĭnārem |
| II sing. | effēmĭnāres |
| III sing. | effēmĭnāret |
| I plur. | effēmĭnarēmus |
| II plur. | effēmĭnarētis |
| III plur. | effēmĭnārent |
| PARFAIT |
| I sing. | effeminavĕrim |
| II sing. | effeminavĕris |
| III sing. | effeminavĕrit |
| I plur. | effeminaverĭmus |
| II plur. | effeminaverĭtis |
| III plur. | effeminavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | effeminavissem |
| II sing. | effeminavisses |
| III sing. | effeminavisset |
| I plur. | effeminavissēmus |
| II plur. | effeminavissētis |
| III plur. | effeminavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | effēmĭna |
| II plur. | effēmĭnāte |
| FUTUR |
| II sing. | effēmĭnāto |
| III sing. | effēmĭnāto |
| II plur. | effēmĭnatōte |
| III plur. | effēmĭnanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| effēmĭnans, antis |
| FUTUR |
| effeminatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| effēmĭnāre |
| PARFAIT |
| effeminavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | effeminatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | effeminatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | effēmĭnandi |
| Datif: | effēmĭnando |
| Accusatif: | ad effēmĭnandum |
| Ablatif: | effēmĭnando |
| SUPIN |
| effeminatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EFFEMINO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|