Déclinaison / Conjugueur latin
ēmancupor - Diathèse passive
(ēmancupo, ēmancupas, emancupavi, ēmancupāre, emancupatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | ēmancupor |
| II sing. | ēmancupāris, ēmancupāre |
| III sing. | ēmancupātur |
| I plur. | ēmancupāmur |
| II plur. | ēmancupamĭni |
| III plur. | ēmancupantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ēmancupābar |
| II sing. | ēmancupabāris, ēmancupabāre |
| III sing. | ēmancupabātur |
| I plur. | ēmancupabāmur |
| II plur. | ēmancupabamĭni |
| III plur. | ēmancupabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | ēmancupābor |
| II sing. | ēmancupabĕris, ēmancupabĕre |
| III sing. | ēmancupabĭtur |
| I plur. | ēmancupabĭmur |
| II plur. | ēmancupabimĭni |
| III plur. | ēmancupabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | emancupatus, a, um sum |
| II sing. | emancupatus, a, um es |
| III sing. | emancupatus, a, um est |
| I plur. | emancupati, ae, a sumus |
| II plur. | emancupati, ae, a estis |
| III plur. | emancupati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | emancupatus, a, um eram |
| II sing. | emancupatus, a, um eras |
| III sing. | emancupatus, a, um erat |
| I plur. | emancupati, ae, a eramus |
| II plur. | emancupati, ae, a eratis |
| III plur. | emancupati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | emancupatus, a, um ero |
| II sing. | emancupatus, a, um eris |
| III sing. | emancupatus, a, um erit |
| I plur. | emancupati, ae, a erimus |
| II plur. | emancupati, ae, a eritis |
| III plur. | emancupati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | ēmancuper |
| II sing. | ēmancupēris, ēmancupēre |
| III sing. | ēmancupētur |
| I plur. | ēmancupēmur |
| II plur. | ēmancupemĭni |
| III plur. | ēmancupentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ēmancupārer |
| II sing. | ēmancuparēris, ēmancuparēre |
| III sing. | ēmancuparētur |
| I plur. | ēmancuparēmur |
| II plur. | ēmancuparemĭni |
| III plur. | ēmancuparentur |
| PARFAIT |
| I sing. | emancupatus, a, um sim |
| II sing. | emancupatus, a, um sis |
| III sing. | emancupatus, a, um sit |
| I plur. | emancupati, ae, a simus |
| II plur. | emancupati, ae, a sitis |
| III plur. | emancupati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | emancupatus, a, um essem |
| II sing. | emancupatus, a, um esses |
| III sing. | emancupatus, a, um esset |
| I plur. | emancupati, ae, a essemus |
| II plur. | emancupati, ae, a essetis |
| III plur. | emancupati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | ēmancupāre |
| II plur. | ēmancupamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | ēmancupātor |
| III sing. | ēmancupātor |
| II plur. | |
| III plur. | ēmancupantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| emancupatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| ēmancupāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | emancupatus, a, um esse |
| Plurale: | emancupati, ae, a esse |
| FUTUR |
| emancupatum esse |
| GERUNDIVO |
| ēmancupandus, a, um | |