Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | epigrammaticus |
| Gen. | epigrammatici |
| Dat. | epigrammatico |
| Acc. | epigrammaticum |
| Abl. | epigrammatico |
| Voc. | epigrammatice |
| PLURIEL |
| Nom. | epigrammatici |
| Gen. | epigrammaticōrum |
| Dat. | epigrammaticis |
| Acc. | epigrammaticos |
| Abl. | epigrammaticis |
| Voc. | epigrammatici |
| SINGULIER |
| Nom. | epigrammatică |
| Gen. | epigrammaticae |
| Dat. | epigrammaticae |
| Acc. | epigrammaticam |
| Abl. | epigrammaticā |
| Voc. | epigrammatică |
| PLURIEL |
| Nom. | epigrammaticae |
| Gen. | epigrammaticārum |
| Dat. | epigrammaticis |
| Acc. | epigrammaticas |
| Abl. | epigrammaticis |
| Voc. | epigrammaticae |
| SINGULIER |
| Nom. | epigrammaticum |
| Gen. | epigrammatici |
| Dat. | epigrammatico |
| Acc. | epigrammaticum |
| Abl. | epigrammatico |
| Voc. | epigrammaticum |
| PLURIEL |
| Nom. | epigrammatica |
| Gen. | epigrammaticōrum |
| Dat. | epigrammaticis |
| Acc. | epigrammatica |
| Abl. | epigrammaticis | |