Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | ērŭdĭo |
| II sing. | ērŭdis |
| III sing. | ērŭdit |
| I plur. | ērŭdīmus |
| II plur. | ērŭdītis |
| III plur. | ērŭdĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ērŭdiēbam |
| II sing. | ērŭdiēbas |
| III sing. | ērŭdiēbat |
| I plur. | ērŭdiebāmus |
| II plur. | ērŭdiebātis |
| III plur. | ērŭdiēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | ērŭdĭam |
| II sing. | ērŭdĭes |
| III sing. | ērŭdĭet |
| I plur. | ērŭdiēmus |
| II plur. | ērŭdiētis |
| III plur. | ērŭdĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | erudii o erudivi |
| II sing. | erudiisti o erudivisti |
| III sing. | erudiit o erudivit |
| I plur. | erudiĭmus o erudivĭmus |
| II plur. | erudiistis o erudivistis |
| III plur. | erudiērunt o erudivērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | erudiĕram o erudivĕram |
| II sing. | erudiĕras o erudivĕras |
| III sing. | erudiĕrat o erudivĕrat |
| I plur. | erudierāmus o erudiverāmus |
| II plur. | erudierātis o erudiverātis |
| III plur. | erudiĕrant o erudivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | erudiĕro o erudivĕro |
| II sing. | erudiĕris o erudivĕris |
| III sing. | erudiĕrit o erudivĕrit |
| I plur. | erudierĭmus o erudiverĭmus |
| II plur. | erudierĭtis o erudiverĭtis |
| III plur. | erudiĕrint o erudivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | ērŭdĭam |
| II sing. | ērŭdĭas |
| III sing. | ērŭdĭat |
| I plur. | ērŭdiāmus |
| II plur. | ērŭdiātis |
| III plur. | ērŭdĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ērŭdīrem |
| II sing. | ērŭdīres |
| III sing. | ērŭdīret |
| I plur. | ērŭdirēmus |
| II plur. | ērŭdirētis |
| III plur. | ērŭdīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | erudiĕrim o erudivĕrim |
| II sing. | erudiĕris o erudivĕris |
| III sing. | erudiĕrit o erudivĕrit |
| I plur. | erudierĭmus o erudiverĭmus |
| II plur. | erudierĭtis o erudiverĭtis |
| III plur. | erudiĕrint o erudivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | erudiissem o erudivissem |
| II sing. | erudiisses o erudivisses |
| III sing. | erudiisset o erudivisset |
| I plur. | erudiissēmus o erudivissēmus |
| II plur. | erudiissētis o erudivissētis |
| III plur. | erudiissent o erudivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | ērŭdi |
| II plur. | ērŭdīte |
| FUTUR |
| II sing. | ērŭdīto |
| III sing. | ērŭdīto |
| II plur. | ērŭditōte |
| III plur. | ērŭdiunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| ērŭdiens, ientis |
| FUTUR |
| eruditūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| ērŭdīre |
| PARFAIT |
| erudiisse o erudivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | eruditūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | eruditūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | ērŭdiendi |
| Datif: | ērŭdiendo |
| Accusatif: | ad ērŭdiendum |
| Ablatif: | ērŭdiendo |
| SUPIN |
| eruditum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ERUDIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|