Déclinaison / Conjugueur latin
exanclor - Diathèse passive
(exanclo, exanclas, exanclavi, exanclāre, exanclatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | exanclor |
| II sing. | exanclāris, exanclāre |
| III sing. | exanclātur |
| I plur. | exanclāmur |
| II plur. | exanclamĭni |
| III plur. | exanclantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exanclābar |
| II sing. | exanclabāris, exanclabāre |
| III sing. | exanclabātur |
| I plur. | exanclabāmur |
| II plur. | exanclabamĭni |
| III plur. | exanclabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | exanclābor |
| II sing. | exanclabĕris, exanclabĕre |
| III sing. | exanclabĭtur |
| I plur. | exanclabĭmur |
| II plur. | exanclabimĭni |
| III plur. | exanclabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | exanclatus, a, um sum |
| II sing. | exanclatus, a, um es |
| III sing. | exanclatus, a, um est |
| I plur. | exanclati, ae, a sumus |
| II plur. | exanclati, ae, a estis |
| III plur. | exanclati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exanclatus, a, um eram |
| II sing. | exanclatus, a, um eras |
| III sing. | exanclatus, a, um erat |
| I plur. | exanclati, ae, a eramus |
| II plur. | exanclati, ae, a eratis |
| III plur. | exanclati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | exanclatus, a, um ero |
| II sing. | exanclatus, a, um eris |
| III sing. | exanclatus, a, um erit |
| I plur. | exanclati, ae, a erimus |
| II plur. | exanclati, ae, a eritis |
| III plur. | exanclati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | exancler |
| II sing. | exanclēris, exanclēre |
| III sing. | exanclētur |
| I plur. | exanclēmur |
| II plur. | exanclemĭni |
| III plur. | exanclentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exanclārer |
| II sing. | exanclarēris, exanclarēre |
| III sing. | exanclarētur |
| I plur. | exanclarēmur |
| II plur. | exanclaremĭni |
| III plur. | exanclarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | exanclatus, a, um sim |
| II sing. | exanclatus, a, um sis |
| III sing. | exanclatus, a, um sit |
| I plur. | exanclati, ae, a simus |
| II plur. | exanclati, ae, a sitis |
| III plur. | exanclati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exanclatus, a, um essem |
| II sing. | exanclatus, a, um esses |
| III sing. | exanclatus, a, um esset |
| I plur. | exanclati, ae, a essemus |
| II plur. | exanclati, ae, a essetis |
| III plur. | exanclati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | exanclāre |
| II plur. | exanclamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | exanclātor |
| III sing. | exanclātor |
| II plur. | |
| III plur. | exanclantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| exanclatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| exanclāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | exanclatus, a, um esse |
| Plurale: | exanclati, ae, a esse |
| FUTUR |
| exanclatum esse |
| GERUNDIVO |
| exanclandus, a, um | |