Déclinaison / Conjugueur latin
excōgĭto - Diathèse active
(excōgĭto, excōgĭtas, excogitavi, excōgĭtāre, excogitatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | excōgĭto |
| II sing. | excōgĭtas |
| III sing. | excōgĭtat |
| I plur. | excōgĭtāmus |
| II plur. | excōgĭtātis |
| III plur. | excōgĭtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | excōgĭtābam |
| II sing. | excōgĭtābas |
| III sing. | excōgĭtābat |
| I plur. | excōgĭtabāmus |
| II plur. | excōgĭtabātis |
| III plur. | excōgĭtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | excōgĭtābo |
| II sing. | excōgĭtābis |
| III sing. | excōgĭtābit |
| I plur. | excōgĭtabĭmus |
| II plur. | excōgĭtabĭtis |
| III plur. | excōgĭtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | excogitavi |
| II sing. | excogitavisti |
| III sing. | excogitavit |
| I plur. | excogitavĭmus |
| II plur. | excogitavistis |
| III plur. | excogitavērunt, excogitavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | excogitavĕram |
| II sing. | excogitavĕras |
| III sing. | excogitavĕrat |
| I plur. | excogitaverāmus |
| II plur. | excogitaverātis |
| III plur. | excogitavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | excogitavĕro |
| II sing. | excogitavĕris |
| III sing. | excogitavĕrit |
| I plur. | excogitaverĭmus |
| II plur. | excogitaverĭtis |
| III plur. | excogitavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | excōgĭtem |
| II sing. | excōgĭtes |
| III sing. | excōgĭtet |
| I plur. | excōgĭtēmus |
| II plur. | excōgĭtētis |
| III plur. | excōgĭtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | excōgĭtārem |
| II sing. | excōgĭtāres |
| III sing. | excōgĭtāret |
| I plur. | excōgĭtarēmus |
| II plur. | excōgĭtarētis |
| III plur. | excōgĭtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | excogitavĕrim |
| II sing. | excogitavĕris |
| III sing. | excogitavĕrit |
| I plur. | excogitaverĭmus |
| II plur. | excogitaverĭtis |
| III plur. | excogitavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | excogitavissem |
| II sing. | excogitavisses |
| III sing. | excogitavisset |
| I plur. | excogitavissēmus |
| II plur. | excogitavissētis |
| III plur. | excogitavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | excōgĭta |
| II plur. | excōgĭtāte |
| FUTUR |
| II sing. | excōgĭtāto |
| III sing. | excōgĭtāto |
| II plur. | excōgĭtatōte |
| III plur. | excōgĭtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| excōgĭtans, antis |
| FUTUR |
| excogitatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| excōgĭtāre |
| PARFAIT |
| excogitavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | excogitatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | excogitatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | excōgĭtandi |
| Datif: | excōgĭtando |
| Accusatif: | ad excōgĭtandum |
| Ablatif: | excōgĭtando |
| SUPIN |
| excogitatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EXCOGITO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|